до́ктар м.
1. (вучоная ступень) Dóktor m -s, -tóren (скар. Dr.);
до́ктар наву́к Dóktor der Wíssenschaften (скар. Dr. sc. = scientiae); habilitíerter Dóktor (скар. Dr. habíl.);
до́ктар медыцы́нскіх наву́к Dóktor der medizínischen Wíssenschaften (скар. Dr. med.);
атрыма́ць ступе́нь до́ктара die Dóktorwürde erhálten*, (sich) habilitíeren;
мець ступе́нь до́ктара наву́к éinen Dóktortitel háben [besítzen*; ínnehaben аддз.] habilitíert sein;
2. разм. (лекар) Arzt m -es, Ärzte
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Zeit
f -, -en
1) час
zur ~ — у цяпе́рашні час; цяпе́р
es ist höchste ~ — даўно́ пара́, са́мы час
die gánze ~ über — уве́сь час
von ~ zu ~ — ча́сам; раз-по́раз; зрэ́дку
die ~ drängt — час падганце
das hat noch ~ — на то́е яшчэ́ ёсць час
◊ kommt ~, kommt Rat — пераначу́ем – бо́лей [ясне́й] пачу́ем
die ~ bringt Rósen — час прыно́сіць свой плён
die ~ heilt (álle) Wúnden — час – са́мы ле́пшы ле́кар
2) час, перы́яд, эпо́ха
das war éine glückliche ~ — гэ́та была́ шчаслі́вая пара́
in álter ~ — у старажы́тны час
er war zu séiner ~ ein gróßer Künstler — у свой час ён быў вялі́кім мастако́м
mit der ~ géhen* — кро́чыць у нагу́ з ча́сам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
help
[help]
1.
v.
1) дапамага́ць
2) выле́чваць
The doctor helped my sore eye — Ле́кар вы́лечыў маё хво́рае во́ка
3) стры́мваць, прадухіля́ць
it can’t be helped — На гэ́та ра́ды няма́; нічо́га ня зро́біш
Can’t help it — Нічо́га не магу́ зрабі́ць
4) стры́мвацца
He can’t help yawning — Ён ня мо́жа паўстрыма́цца ад пазяха́ньня
She can’t help thinking of it — Яна́ ня мо́жа ня ду́маць пра гэ́та
5) падава́ць, частава́ць (за стало́м)
Help yourself — Бярэ́це, калі́ ла́ска са́мі
May I help you to some meat? — Ці магу́ пада́ць вам мя́са?
2.
n.
1) дапамо́га f.
2) памага́ты -ага m., памага́тая f.
3) наня́ты рабо́тнік ці рабо́тніца; служа́нка, на́ймічка f., на́йміт -а m.
4) сро́дак -ку m.; парату́нак -ку m.
•
- help down
- help into
- help off
- help oneself to
- help out
- So help me God
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)