ein

I

m (f éine, n ein)

1) num (без назоўніка: m éiner, f éine, n éines) а́дзін, а́дна, адно́

~ für álle Mal — раз назаўсёды

2) неазначальны артыкль

3) pron indef хто́сьці, што́сьці, хто-не́будзь, што-не́будзь

II

1.

аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:

1) рух, пранікненне ўсярэдзіну чаго-н.; éintreten* увахо́дзіць

2) набыццё чаго-н.; éinkaufen купля́ць, закупля́ць; éinsameln збіра́ць (напр. узносы)

3) пераход дзеючай асобы або аб’екта дзеяння ў які-н. другі стан: éinfrieren* замярза́ць; éinschlafen* засына́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)