bonanza

[bəˈnænzə]

n.

1) бага́тыя за́лежы руды́ ў ша́хце

2) informal крыні́ца вялі́кіх прыбы́ткаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ambrosia

[æmˈbroʊʒə]

n.

1) Myth. амбро́зія f., е́жа й пітво́ баго́ў

2) крыні́ца асало́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sinew

[ˈsɪnju:]

n.

1) сухажы́льле n.

2) Figur. моц, сі́ла f., энэ́ргія f.; крыні́ца сі́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Sprúdel

m -s, -

1) (мінера́льная) крыні́ца

2) мінера́льная [газірава́ная] вада́

3) перан. пато́кі [струме́ні] слоў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

reservoir

[ˈrezərvwɑ:r]

n.

1) рэзэрвуа́р, басэ́йн -а m.; вадасхо́вішча n.

2) пасу́дзіна для ва́дкасьцяў і га́заў

3) крыні́ца f., збо́рнік -а m.

His mind was a reservoir of facts — Яго́ная галава́ была́ ска́рбніцай фа́ктаў

reservoir of strength — крыні́ца сі́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рэсу́рс м.) Ressource [rɛsʊrsə] f -, -n; Quélle f -, -n, Hílfsquelle f; Éinkommensquelle f, Erwérbsquelle f (крыніца прыбытку);

прыро́дныя рэсу́рс Natúrschätze pl;

працо́ўныя рэсу́рс (verfügbare) Árbeitskräfte pl·

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Brúnnen

m -s, -

1) кало́дзеж, сту́дня

2) крыні́ца (мінеральных вод)

◊ in den ~ fállen* — правалі́цца, пацярпе́ць крах

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вуглякі́слы хім. kóhlensauer;

вуглякі́слы газ Kóhlensäuregas n -es, Kóhlensäure f -, -n;

вуглякі́слае жале́за kóhlensaures Éisen;

вуглякі́слая мінера́льная крыні́ца Sáuerbrunnen m -s, -;

вуглякі́слыя ва́нны Karbónsäurebäder pl;

вуглякі́слыя со́лі Karbonáte pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

beginning

[bɪˈgɪnɪŋ]

1.

n.

1) пача́так -ку m.

in the beginning — напача́тку

2) крыні́ца f., першапача́так -ку m.

2.

adj.

які́ пачына́е

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

authoritative

[əˈӨɔrəteɪtɪv]

adj.

1) аўтарытэ́тны, уплыво́вы

2) ула́дны

in authoritative tone — ула́дным то́нам

3) вераго́дны, ва́рты даве́ру

authoritative source — ва́ртая даве́ру крыні́ца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)