gum
I [gʌm]
1.
n.
1) каме́дзь f. (густы́ кле́йкі сок некато́рых дрэ́ваў)
2) смалі́стае выдзяле́ньне (смала́, жыві́ца)
3) жу́йка f., жава́льная гу́мка
4) клей на канвэ́рце, ма́рцы
5) каўчу́к -у́ m., гу́ма f.
6) каме́днае дрэ́ва
2.
v.t.
1) скле́йваць, кле́іць; гумава́ць, насыча́ць гу́май ткані́ну
2) пэ́цкаць кле́йкім рэ́чывам (цуке́ркай)
3.
v.i.
выдзяля́ць смалу́, кле́іцца, рабі́цца кле́йкім
II [gʌm]
1.
n., often gums
дзясна́ f., pl. дзя́сны
2.
adj.
дзя́сенны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
klében
1.
vt кле́іць; нале́пваць
2.
vi (an D) прыліпа́ць (да чаго-н.)
der Leim klebt gut — клей трыма́е до́бра
an díeser Árbeit klebt viel Schweiß — над гэ́тай рабо́тай прыйшло́ся папаце́ць
an séinem Pósten klében — трыма́цца за сваё ме́сца
j-m éine Óhrfeige ~ — груб. даць апляву́ху [по́ўху] каму́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)