Verbum

убіва́ць

1. (заганяць унутр) hinéintreiben* vt;

2. (утрамбаваць) féststampfen аддз vt; (нагамі тс) féstterten* аддз vt;

3. перан (утлумачваць) klar máchen, verständlich máchen;

◊ убіва́ць у галаву́ што-н каму-н j-m etw. éintrichtern; j-m etw. in den Kopf sétzen;

убіва́ць сабе́ ў галаву́ sich (D) etw. in den Kopf sétzen

цаля́ць

1. (трапляць) tréffen* vt;

2. (накіроўваць стрэл, удар) zíelen vi (у што-н nach D);

цаля́ць са стрэ́льбы das Gewéhr ánlegen;

цаля́ць па кім-н auf j-n zíelen, auf j-n ánlegen;

3. перан (намагацца, імкнуцца) (áb)zíelen vi (куды-н auf A); ándeuten vt, ánspielen vi (auf A) (намякаць)

інструме́нт м спец, тс перан

1. Instrumént n -(e)s, -e, Wérkzeug n -(e)s, -e, Gerät n -(e)s, -e;

ша́нцавы інструме́нт вайск Schánzzeug n -(e)s;

чарцёжныя інструме́нты Zéichengeräte pl;

2.: муз музы́чны інструме́нт Musíkinstrument n;

стру́нны інструме́нт Stréichinstrument n;

духавы́ інструме́нт Blásinstrument n;

уда́рны інструме́нт Schlágzeug n -(e)s, -e

крушэ́нне н

1. Únfall m -s, -fälle, Únglück n -(e)s, -e; Katastróphe f -, -n; Schíffbruch m -(e)s, -brüche (карабля);

пацярпе́ць крушэ́нне verúnglücken vi (s); Schíffbruch erléiden; (тс пра цягнік) entgléisen vi (s);

2. перан Schéitern n -s, Zusámmenbruch m, Zusámmensturz m -es, -stürze;

крушэ́нне ўсі́х надзе́й das Schéitern [der Zusámmenbruch] áller Hóffnungen

будаўні́цтва н

1. (дзеянне) Bau m -(e)s; Áufbau m; Erríchtung f -; Báutätigkeit f -;

ху́ткаснае будаўні́цтва Schnéllbauweise f -;

збо́рнае будаўні́цтва Montágebauweise [-ʒ-] f -;

буйнабло́кавае будаўні́цтва Gróßblockbauweise f, Gróßblockbau m;

буйнапане́льнае будаўні́цтва Gróßplattenbauweise f, Gróßplattenbau m;

2. (будаўнічы аб’ект) Báuunternehmen n -s, -; Báubetrieb m -(e)s, -е;

3. перан Áufbau m;

мі́рнае будаўні́цтва fríedlicher Áufbau

загарэ́цца

1. ánbrennen* vi (s), ánfangen* zu brénnen, Féuer fángen*, in Brand geraten*; áufflammen vi (s);

2. перан entbrénnen* vi (s), erglühen vi (s), sich entzünden;

загарэ́ каха́ннем in Líebe erglühen [entbrénnen*];

2. (пачацца) áusbrechen* vi (s);

загарэ́лася спрэ́чка ein Streit brach aus [entbránnte];

◊ яму́ загарэ́лася рапто́ўна пае́хаць разм er bránnnte plötzlich daráuf, sofórt wégzufahren

залаты́

1. gólden, Gold-;

залаты́ запа́с Góldbestand m -es, -stände;

залата́я мане́та Góldstück n -(e)s, -e, Góldmünze f -, -n;

2. (падобны да золата) góldfarben, góldgelb;

3. у знач наз м Góldstück n -es;

4. перан (надта добры) gólden, góldig;

5. (дарагі, улюбёны) lieb, hérzig;

залата́я сярэ́дзіна der góldene Míttelweg, die góldene Mítte

развяза́ць, развя́зваць

1. (што-н) lösen vt, lósbinden* аддз vt, áufschnüren vt; entwírren vt (разблытаць); áufknoten vt (вузел);

2. перан (даць чаму-н развіцца) entfésseln vt; ánregen vt;

развяза́ць вайну́ éinen Krieg entfésseln [ánfangen*];

развяза́ць ініцыяты́ву die Initiatíve ergréifen*;

развяза́ць ру́кі fréie Hand lássen* [geben*];

◊ развяза́ць каму-н язык j-m die Zúnge lösen

стры́жань м

1. тэх Stiel m -(e)s, -e, Stab m -(e)s, Stäbe; Stánge f -, -n (арматуры); Míttelstück n -(e)s, -e; Kern m -(e)s, -e (ліцця);

2. (нарыў) Éiterstock m -(e)s, -stöcke;

3. (у шарыкавай ручцы) Míne f -, -n;

4. перан Ángelpunkt m -(e)s, -e, Kérnpunkt m