Verbum

навуча́нне н.

1. Lérnen n -s, Stúdi¦um n -s, -di¦en; Léhre f - (рамяству);

быць у навуча́нні in der Léhre [Áusbildung] sein (у каго-н. bei D) (на прадпрыемстве);

ско́нчыць навуча́нне das Stúdi¦um ábschließen* [beénden]; die Schúle absolvíeren [-´vi:-] [ábschließen*]; die Léhre ábschließen* (навучыцца рамяству);

2. (выкладанне) Únterricht m -(e)s, Beléhrung f -, -en; Léhren n -s, Unterríchten n -s;

3. разм. (парада) Beléhrung f;

заво́чнае навуча́нне Férnstudi¦um n -s;

во́чнае навуча́нне diréktes Stúdium, Diréktstudi¦um n

выкана́нне н.

1. Áusführung f -, -en; Erfüllung f -; Vollzíehung f -; Dúrchführung f -, (здзяйсненне);

выкана́нне пажада́ння Erfüllung des Wúnsches;

выкана́нне абавя́зку Pflíchterfüllung f -;

выкана́нне прысу́ду Vollstréckung [Vollzíehung] des Úrteils;

праве́рка выкана́ння Kontrólle der Dúrchführung;

прыступі́ць да выкана́ння сваі́х абавя́зкаў séine Árbeit áufnehmen*, sein Amt ántreten*;

2. (на сцэне і г. д.) Dárstellung f -, -en; Dárbietung f -, -en; Áusführung f -, -en;

у выкана́нні (каго-н.) vórgetragen, áusgeführt von (D);

у выкана́нні хо́ру gesúngen [vórgetragen] vom Chor [ko:r]

пайсці́

1. géhen* vi (s);

ён пайшо́ў у го́сці er ist j-n besúchen gegángen (да каго-н.); er macht éinen Besúch;

пайшлі! géhen wir!;

не пайсці́ на кары́сць kéinen Nútzen [Ségen] bríngen*;

пайсці́ на што-н. sich auf etwas éinlassen*;

◊

калі на то́е пайшло́ wenn es drauf ánkommt;

2. перан. (узяць пачатак) stámmen vi (s), ábstammen vi (s), hérstammen vi (s), entstámmen vi (s) (D) (быць родам);

◊

далёка пайсці́ перан. es weit bríngen*

абысці́

1. (вакол чаго-н.) um etw. (A) herúmgehen* vi (s); umgéhen* vt;

2. вайск. umgéhen* vt;

3. (наведаць розныя месцы) éinen Rúndgang [eine Rúnde] máchen; (der Réihe nach) besúchen [áufsuchen], nacheinánder áufsuchen [besúchen] vt;

4. (пазбегнуць) umgéhen* vt, verméiden* vt; áusweichen* vi (s) (што-н. D);

абысці́ ця́жкасці Schwíerigkeiten verméiden* [umgéhen*]; Schwíerigkeiten (D) aus dem Weg gehen*;

5. (ашукаць) hintergéhen* vt, hínters Licht führen;

6. (перамагчы, выперадзіць) überhólen vt; zuvórkommen* vi (s) (каго-н. D)

дзі́кі

1. (першабытная стадыя развіцця) primitív [-´ti:f] (пра людзей);

2. (не прыручаны, не культываваны) wild, wild lébend [wáchsend]; úngezähmt (звер); nicht gezüchtet (расліна); únberührt (прырода);

3. (неабжыты, занядбаны) verwíldert;

дзі́кая мясцо́васць Wíldnis f -, -se, wíldes Land;

4. перан. (неўтаймаваны, шалёны) wild, roh, úngezügelt;

дзі́кія но́равы róhe [wílde] Sítten pl;

5. перан. (сарамлівы) schüchtern, scheu, ménschenscheu;

◊

быць у дзі́кім захапле́нні héllauf begéistert sein (ад каго-н., чаго-н. von D);

дзі́кая ду́мка ein únsinniger [wáhnsinniger] Gedánke;

дзі́кі боль rásender Schmerz