Verbum

dráufgehen

*

1.

vi (s) разм. тра́ціцца, расхо́давацца

es geht viel Zeit drauf — на гэ́та тра́ціцца шмат часу

etw. ~ lássen* — марнатра́віць (грошы)

sein gánzes Geld ist dráufgegangen — на гэ́та ён патра́ціў усе́ свае́ гро́шы

2) гі́нуць

3) кі́нуцца (на каго́-н.)

schmíegen

(sich) 1. (an A) тулі́цца, гарну́цца (да каго-н.)

2) (an A, in A) прыстасо́ўвацца (да пэўных умоў)

sich ~ und bíegen* — падла́джвацца; пакары́цца, скары́цца

3) (an A, um A) прыляга́ць (да чаго-н.)

4) (um A) абвіва́ць (пра расліны)

Schuh

m -(e)s, -e чараві́к, ту́фель; pl тс. абу́так

in kéinen gúten ~en stécken — гарава́ць, быць у незайздро́сным стано́вішчы

◊ wíssen*, wo der ~ drückt — ве́даць слабо́е ме́сца

j-m die Schuld in die ~e schíeben* — звалі́ць віну́ на каго́-н.

schwärmen

I

vi

1.

раі́цца

(пра пчол)

2.

vimp кішэ́ць

es schwärmt von Ménschen im Sáale — у за́ле мно́га людзе́й [наро́ду]

II

vi

1) (von D) ма́рыць (пра каго-н., пра што-н.)

2) (für A) захапля́цца (кім-н., чым-н.)

ábleiten

vt

1) адво́дзіць

2) выво́дзіць (ад чаго-н.); утвара́ць (ад чаго-н.)

díeses Wort ist vom Gríechischen ábgeleitet — гэ́тае сло́ва грэ́часкага пахо́джання

3) зво́дзіць, збіва́ць (з дарогі)

j-n von der réchten Bahn ~ — зво́дзіць, збіва́ць каго́-н. з пра́вільнага шэ́цху

ánstecken

1.

vt

1) (an A) нако́лваць (на што-н.); прыко́лваць (да чаго-н.)

2) надзява́ць, насо́ўваць (на што-н.)

3) запа́льваць; падпа́льваць

éine Zigarétte ~ — запалі́ць цыгарэ́ту

4) (mit D) заража́ць (чым-н.)

2.

(sich)

(bei D) заразі́цца (ад каго-н.)

áufsitzen

* vi (s)

1) садзі́цца (на каня)

áufgesessen! — (каманда) на ко́ні!

2) сядзе́ць на ме́лі

3) быць падма́нутым, тра́піць у няёмкае стано́вішча

j-n ~ lássen* — падве́сці, пакі́нуць у бядзе́ каго́-н.

4) прасе́джваць (за чым-н.)

die Nacht ~ — прасе́джваць усю́ ноч

Zwáng

m -(e)s, Zwänge абмежава́нне; прыму́с, насі́лле

etw. aus ~ tun* — рабі́ць што-н. пад прыму́сам

j-m ~ ántun* [áuferlegen] — перашкаджа́ць каму́-н.; прымуша́ць каго́-н.

sich (D) kéinen ~ ántun* [áuferlegen] — не саро́мецца, не цырымо́ніцца

únter dem ~ der Verhältnisse — вы́мушаны акалі́чнасцямі; дзя́куючы акалі́чнасцям

éintreten

*

1.

vi (s)

1) увахо́дзіць

2) надыхо́дзіць

3) уступа́ць (у арганізацыю)

4) адбыва́цца

5) (für A) заступа́цца (за каго-н.)

2.

vt

1) уто́птваць

sich (D) éinen Splítter in den Fuß ~ — застрамі́ць нагу́

2) вы́біць (дзверы нагой)

3) разно́шваць (абутак)

entschúldigen

1.

vt дарава́ць, выбача́ць

2.

(sich)

(bei j-m, wegen G) прасі́ць праба́чыць, прасі́ць прабачэ́ння (у каго-н. за што-н.)

◊ wer sich entschúldigt, klagt sich an — ≅ на зло́дзеі ша́пка гары́ць; хто парася́ ўкра́ў, у таго́ ў вуша́х пішчы́ць