Verbum

прапусці́ць

1. (даць прайсці) dúrchlassen* vt; éinlassen* vt, éintreten lássen* (упусціць);

2. (міма) vorbéilassen* vt; Raum gében* (каго-н. D) (даць месца);

3. (праз што-н.) dúrchlassen* vt;

4. (не ўпамянуць) áuslassen* vt; fórtlassen* vt; überspríngen* vt;

5. (урок і г. д.) versäumen vt;

6. разм. (празяваць) verpássen vt, verschláfen* vt, sich (D) entgéhen lássen*;

◊

прапусці́ць мі́ма вушэ́й überhören vt

прычапі́цца

1. (павіснуць, прымацавацца) sich fésthängen* аддз.; hängen bléiben*;

2. перан. (прыстаць, прывязацца) sich an j-n hängen, sich (fést)klámmern (да каго-н. an A);

3. перан. разм. (пра хваробу) befállen* vt;

да яго́ прычапі́лася гэ́тая хваро́ба er wurde von díeser Kránkheit befállen;

4. перан. разм. (прыдрацца) Händel [Streit] súchen; an etw. (D) Ánstoß néhmen*; nörgeln vi (да чаго-н. an D)

сарва́ць

1. ábreißen* vt; herúnterreißen* vt; pflücken vt (кветку);

2. (не даць ажыццявіцца) hintertréiben* vt, veréiteln vt; zum Schéitern bríngen*; sabotíeren vt;

сарва́ць выкана́нне прагра́мы die Áusführung des Prográmms verhíndern [sabotíeren];

сарва́ць рабо́ту die Árbeit sabotíeren [zuníchte máchen];

3.:

сарва́ць разьбу́ тэх. Gewínde überdréhen;

◊

сарва́ць ма́ску з каго-н. j-m die Máske herúnterreißen*, j-n entlárven;

сарва́ць галаву́ каму-н. j-m den Kopf ábdrehen

спаганя́ць, спагна́ць

1. (патрабаваць) verlángen vt, fórdern vt; eínziehen* vt, éintreiben* vt, erhében vt (утрымаць);

спаганя́ць пада́ткі з каго-н. von j-m Gebühren erhében* [éinziehen*];

спаганя́ць нядо́імку die Rückstände eintreiben*;

спаганя́ць пе́ню Verzúgszinsen pl [Géldstrafe] éinziehen*;

◊

спаганя́ць злосць на кім-н. séine Wut [séinen Zorn] an j-m (D) áuslassen*; sein Mütchen an j-m (D) kühlen (разм.);

2. юрыд. (пакараць) (be)stráfen vt

спі́на ж. Rücken m -s,-; Búckel m -s, - (разм.);

упа́сці на спі́ну auf den Rücken fállen*, nach hínten fállen*;

пла́ваць на спі́не auf dem Rücken schwímmen*;

павярну́цца спі́най да каго-н. j-m den Rücken zúdrehen [(zú)kehren];

ве́цер нам у спі́ну wir háben den Wind im Rücken;

◊

гнуць спі́ну kátzbuckeln неаддз. vi, kríechen* vi;

нане́сці ўдар у спі́ну j-m in den Rücken fállen*

шкадава́ць

1. (адчуваць жаль, спагаду) bedáuern vt; bemítleiden vt, Mítleid háben (каго-н. mit D);

2. (берагчы, ашчаджаць) schónen vt, spáren vt;

шкадава́ць гро́шы Geld spáren;

шкадава́ць здаро́ўе die Gesúndheit schónen;

не шкадава́ць сіл [пра́цы] kéine Mühe schéuen;

3. (скнарнічаць, не даваць) géizen vi, knáusern vi;

4. (смуткаваць, бедаваць) bedáuern vt, beréuen vt, beklágen vt;

шкадава́ць аб тым, што … bedáuern, dass …

шчыт м.

1. гіст. вайск. Schild m -(e)s, -e;

2. тэх. Schild m; Schnéeschutz m -es (ад снежных сумётаў);

3. (стэнд) Schild n -(e)s, -er, Táfel f -, -n;

рэкла́мны шчыт Wérbeschild n, Reklámeschild n, Plakát¦tafel f -, -n;

размеркава́льны шчыт эл. Schálttafel f -, -n;

◊

узня́ць на шчыт каго-н. j-n auf den Schild hében*;

вярну́цца са шчыто́м Síeger sein

ацані́ць

1. (назначыць цану) (be)wérten vt; éinschätzen vt, veránschlagen vt;

ацані́ць што-н. у сто ты́сяч рублёў etw. mit [auf A] húnderttausend Rúbel veránschlagen;

2. (прызнаць годнасць) schätzen vt, würdigen vt;

высо́ка ацані́ць каго-н. éine hóhe Méinung von j-m háben; j-n hoch schätzen (высок.), j-m hóhe Ánerkennung zóllen (высок.);

ацані́ць што-н стано́ўча etw. pósitiv éinschätzen

адка́знасць ж. Verántwortung f -, Verántwortlichkeit f; Háftung f -;

узя́ць на сябе́ адка́знасць за што-н. die Verántwortung für etw. (A) übernéhmen*;

зняць з сябе́ адка́знасць die Verántwortung áblehnen;

ускла́сці адка́знасць на каго-н. за што-н. j-n für etw. verántwortlich máchen;

падзяля́ць адка́знасць mítverantwortlich sein;

2. эк. Háftung f -;

неабмежава́ная адка́знасць únbegrenzte Háftung;

абмежава́ная адка́знасць begrénzte Háftung;

адка́знасць вытво́рцы Produzéntenhaftung f

зае́сці

1. (закусіць чым-н.) náchessen* vt;

зае́сці кава́лкам цу́кру ein Stück Zúcker náchessen*;

2. (каго-н.) ábzehren vt; zéhren vt;

яго́ зае́ла туга́ die Séhnsucht zehrt an ihm;

3. тэх. éinklemmen vt; sich verklémmen, hängen* vi, stécken bléiben* vi (s) (засесці, завязнуць); sich féstfressen* аддз.;

по́ршань зае́ла der Kólben hat sich féstgefressen;

замо́к зае́ла das Schloss geht nicht auf