Verbum

buzz

[bʌz]

1.

n.

1) бзы́каньне n., бзык -у m., гудзе́ньне n. (камаро́ў)

2) гул, го́ман -у m. (людзкі́х галасо́ў)

3) чу́тка f.; шэпт -у m., по́галаскі pl.

4) informal тэлефо́нны звано́к

Give me a buzz — Патэлефану́й мне

2.

v.i.

1) бзы́каць, бзычэ́ць (пра му́ху); гудзе́ць (пра камаро́ў); шуме́ць, гамані́ць (пра людзе́й)

2) завіха́цца; круці́цца, мітусі́цца

3) плятка́рыць

3.

v.t.

1) перака́зваць плёткі, пушча́ць пагало́скі

2) informal звані́ць па тэлефо́не; выкліка́ць званко́м

He buzzed his secretary — Ён вы́клікаў сваю́ сакрата́рку

•

- buzz about

native

[ˈneɪtɪv]

1.

n.

1) ураджэ́нец -ца m., ураджэ́нка f., ро́дам зь яко́й-н. мясцо́васьці

He is a native of Miensk — Ён ро́дам зь Ме́нску

2) мясцо́вы -ага m., мясцо́вая f., тубы́лец-ьца m., тубы́лка f.; абарыге́н -а m.; аўтахто́н -а m., (пра чалаве́ка, жывёліну ці расьлі́ну)

2.

adj.

1) ро́дны

one’s native land — свой ро́дны край

one’s native language — свая́ ро́дная мо́ва

2) прыро́джаны (пра здо́льнасьці, та́лент)

native courtesy — прыро́джаная ве́тлівасьць

3) аўтахто́нны (пра культу́ру, звы́чаі)

4) чы́сты, самаро́дны

native ore — самаро́дак

silent

[ˈsaɪlənt]

adj.

1) спако́йны, ці́хі, бясшу́мны

2) маўклі́вы (пра чалаве́ка)

3) бязгу́чны, які́ не вымаўля́ецца

The “l” in “folk” and “walk” is a silent letter — Лі́тара “l” — у сло́вах “folk” і “walk” не вымаўля́ецца

4) які́ замо́ўчвае, ня зга́двае

The report was silent on that point — У дакла́дзе пра гэ́тую спра́ву ня зга́двалася

escape

[ɪˈskeɪp]

1.

v.i., v.t.

1) уцяка́ць, вырыва́цца

2) вырато́ўвацца, урато́ўвацца, усьцерага́цца

3) уцяка́ць, выцяка́ць (пра газ, ва́дкасьць)

4) Bot. дзі́ка расьці́

5) выско́кваць (з па́мяці), вырыва́цца (пра крык)

2.

n.

1) уцёкі pl. only.

2) запасны́ вы́хад

3) рату́нак -ку m.

There is no escape — Няма́ рату́нку

4) выцяка́ньне n. (га́зу, ва́дкасьці)