Verbum

выпада́ць

1. (вывальвацца) (her)áusfallen* vi (s); heráusgleiten* vi (s); entgléiten* vi (s) (з чаго-н. D) (выслізнуць);

2. метэар. (пра ападкі) fállen* vi (s);

3. хім. áusscheiden* vi (s);

4. (на долю) zúfallen* vi (s); zutéil wérden (пра шчасце, гонар);

5. (здарацца) sein* vi (s)

раз’е́хацца

1. (паехаць, разысціся) aus¦einánder fáhren*; ábfahren* vi (s); sich trénnen (расстацца);

2. (пра машыны і г. д. пры сустрэчы) einánder áusweichen*, aneinánder vorbéifahren*;

3. (не сустрэцца) sich verféhlen, aneinánder vorbéifahren*;

4. (перастаць жыць сумесна) aus¦einánder gehen*;

5. разм. (падрацца) zerfállen* vi (s); fádenscheinig wérden (пра вопратку)

канча́цца, ко́нчыцца разм.

1. énden vi; zu Ende sein; zu Énde géhen*, zur Néige géhen* (пра назапашанае); áblaufen* vi (s) (пра тэрмін);

канча́цца чым-н. mit etw. (D) énden;

канча́цца нічы́м ergébnislos énden;

уда́ла канча́цца glücklich áblaufen*;

2. (памерці) stérben* vi (s); verschéiden* vi (s) (высок.)

зла́зіць

1. (спусціцца адкуль-н.) hinúnterklettern vi (s), hinúntersteigen* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць); herúnterklettern vi (s), herúntersteigen* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць);

2. (выйсці – пра пасажыра) áussteigen* vi (s);

3. (пра скуру, фарбу) ábgehen* vi (s), ábfallen* vi (s) (адваліцца)