Verbum

узбуджэ́нне н.

1. (дзеянне) Réizung f -, -en, Ánregung f -, -en; Áufreizung f, Áufwiegelung f -, -en, Áufstachelung f -, -en (супраць каго-н.);

узбуджэ́нне крыміна́льнай спра́вы die Éinleitung éines Stráfverfahrens;

2. (стан) Errégung f -, -en, Áufregung f -, -en, Errégtheit f -, -en;

быць у мо́цным узбуджэ́нні in héftiger Errégung sein, áufgeregt [héftig errégt] sein

упіка́ць, упікну́ць разм. (папракаць) vórwerfen* vt (каго-н. D, у чым-н. A); Vórwürfe máchen (D); j-m éinen Vórwurf máchen (у чым-н. wegen G); j-m etw. únter die Náse réiben* (даць каму-н. ясна зразумець);

яна́ ўпікну́ла яго́ за ўпа́ртасць sie warf ihm séine Störrigkeit vor

выйграва́ць, вы́йграць

1. gewínnen* vt;

выйграва́ць па́ртыю ў каго-н. gégen j-n gewínnen*;

выйграва́ць спра́ву юрыд. éinen Prozéss gewínnen*;

2. (мець карысць) gewínnen* vt, vi; éinen Gewínn [éinen Vórteil] háben;

выйграва́ць на чым-н. éinen Vórteil aus etw. (D) schlágen*; Gewínn aus etw. (D) zíehen*;

выйграва́ць час Zeit gewínnen*

падчапі́ць

1. (зачапіць, прычапіць) ánhaken vt (да чаго-н. an A);

2. разм. (набыць) sich (D) ánschaffen; áufgabeln vt (каго-н.);

дзе ты падчапі́ла яго́? разм. wo hast du ihn denn áufgegabelt?;

3. перан. разм. (сказаць што-н. з’едлівае) nécken vt (чым-н. mit D); hänseln vt (пакепліваць)

пакло́н м.

1. Verbéugung f -, -en;

2. (прывітанне) Gruß m -es, Grüße;

перада́ць пакло́н каму-н. j-m éinen Gruß bestéllen [áusrichten], j-n grüßen lássen*;

зямны́ пакло́н tíefe Verbéugung bis zur Érde;

◊

ісці́ на пакло́н да каго-н., біць пакло́ны каму-н. j-n um etw. ergébenst [kníefällig] bítten*

пашкадава́ць

1. (каго-н.) bemítleiden vt, Mítleid háben (mit D);

2. (аб чым-н.) bedáuern vt;

ніхто́ аб гэ́тым не пашкаду́е níemand wird das bedáuern; es wird kein Hahn danách krähen (разм.);

ты яшчэ́ аб гэ́тым пашкаду́еш du wirst das noch bedáuern, es wird dir noch leid tun*

саступа́ць, саступі́ць

1. (адысці ў бок) beiséite tréten*;

2. разм. (адмовіцца ад каго-н, чаго-н на карысць каму-н, чаму-н.) ábtreten* vt, überlássen* vt;

3. разм. (пайсці на саступкі) náchgeben* vi;

саступа́ць у цане́ den Preis herábsetzen [reduzíeren]; im Preis náchlassen*;

саступа́ць даро́гу den Weg frei gében* [frei máchen]

замо́ўкнуць schwéigen* vi, stíllschweigen* аддз. vi, verstúmmen vi (s);

гу́кі пе́сні замо́ўклі das Lied verhállte;

размо́ва замо́ўкла das Gespräch brach ab;

замо́ўкні! schweig!, sei still!; halt den Mund!, halt’s Maul! (разм.);

прыму́сіць каго-н замо́ўкнуць j-n zum Schwéigen bríngen*; j-n múndtot máchen (пазбавіць магчымасці выступіць у друку)

замяні́ць, замяня́ць

1. ersétzen vt (кім-н., чым-н. durch A); áustauschen vt, áuswechseln vt (дэталь);

замяні́ каго-н. (на рабоце) für j-n (in der Árbeit) éinspringen*;

ён замяні́ў яму ба́цьку er ersétzte ihm den Váter;

2. (падмяніць) éintauschen vt, úmtauschen vt (на што-н. gégen A)