gauge
[geɪdʒ]
1.
n.
1) ме́ра f.; машта́б -у m. (для ме́раньня); эталён -аm. (узо́р адзі́нкі вымярэ́ньня)
2) вымяра́льная прыла́да
3) крытэ́рый -ю m.
4) паме́р -у m.; ёмістасьць, ёмкасьць f.
5) калі́бр -у m.
6) шырыня́ чыгу́начнае каляі́
broad (narrow) gauge — шыро́кая (ву́зкая) каляі́на
2.
v.t.
1) дакла́дна ме́раць, вымяра́ць, спраўджа́ць паме́р
2) ацэ́ньваць (чалаве́ка, хара́ктар)
3) калібрава́ць (правяра́ць калі́бар або́ шка́лу)
4) вызнача́ць ёмістасьць
•
- gauge glass
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Wéite
I
f -, -n
1) даль, да́леч; прасто́ра
in die ~n zíehen* — адпра́віцца [вы́брацца] у далёкую даро́гу
2) шырыня́, дыя́метр
3) праця́гласць, адле́гласць
4) геагр. шырата́
II
das ~ gewínnen* — ратава́цца уцёкамі
das ~ súchen — кі́нуцца наўцёкі, шука́ць рату́нку бе́гствам
sich ins ~ verlíeren* — падрабя́зна разважа́ць, адхіля́цца ад тэ́мы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)