coinheritance

[koʊɪnˈherɪtəns]

n.

1) супо́льнае пра́ва на спа́дчыну

2) супо́льная спа́дчына

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inherit

[ɪnˈherət]

1.

v.t.

атрыма́ць у спа́дчыну

2.

v.i.

быць спадкае́мцам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inheritable

[ɪnˈherətəbəl]

adj.

1) спа́дчынны

2) які́ ма́е пра́ва на спа́дчыну

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

demise

[dɪˈmaɪz]

1.

v.t. Law

а) перадава́ць у спа́дчыну

б) перадава́ць (карале́ўскую ўла́ду пасьля́ сьме́рці ці зрачэ́ньня)

2.

v.i.

1) перахо́дзіць у спа́дчыну

2) паміра́ць

3.

n.

1) сьмерць f., скана́ньне n.

2) Law перада́ча маёмасьці ў спа́дчыну

3) перада́ча карале́ўскае ўла́ды, каро́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

beérben

vt атрымо́ўваць у спа́дчыну, быць чыі́м-н. спа́дчыннікам [спаткае́мцам]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Érbstück

n -(e)s, -e рэч, атрыма́ная ў спа́дчыну

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

érben

vt (von D) атрыма́ць у спа́дчыну (ад каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

inheritance

[ɪnˈherətəns]

n.

1) спа́дчыннасьць f.

2) пра́ва на спа́дчыну

3) спа́дчына f., спа́дкі pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

насле́даваць

1. (браць за ўзор, імітаваць) (каму-н.) náchahmen vt, náchmachen vt (A, D);

2. разм. (атрымаць у спадчыну) érben vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адпіса́ць

1. éine schríftliche Ántwort geben*;

2. юрыд. (перадаць у спадчыну) vermáchen vt, verérben vt; уст. (канфіскаваць) konfíszíeren vt, éinziehen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)