спа́дчыннасць ж

1. антр Érblichkeit f -, Verérbung f -;

з дрэ́ннай спа́дчыннасцю érblich belástet;

2. гл спадчына

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

hangover

[ˈhæŋ,oʊvər]

n.

1) перапо́й -ю m.

2) informal перажы́так -ку m., спа́дчына міну́лага

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inheritance

[ɪnˈherətəns]

n.

1) спа́дчыннасьць f.

2) пра́ва на спа́дчыну

3) спа́дчына f., спа́дкі pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ба́цькаў väterlich, Váter-; dem Váter gehörend;

ба́цькаў дом Váterhaus n -(e)s, -häuser;

ба́цькаў ская спа́дчына das väterliche Érbe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

paternal

[pəˈtɜ:rnəl]

adj.

1) ба́цькаў; бацько́ўскі (ласка́вы)

2) па ба́цьку

a paternal aunt — цётка па ба́цьку

a paternal inheritance — спа́дчына па ба́цьку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

devise

[dɪˈvaɪz]

1.

v.i.

1) прыду́мваць, плянава́ць

2) вынахо́дзіць

3) Law адпі́сваць маёмасьць у спа́дчыну

2.

n.

1) запіса́ная спа́дчына

2) тэстамэ́нт -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Érbe

I

m -n, -n спа́дчыннік, насту́пнік, спадкае́мец

II

n -s спа́дчына

ein ~ ántreten* — уступі́ць у правы́ спа́дчыны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Náchlass

I

m -es, -e i -lässe

1) памяншэ́нне, паслабле́нне

óhne ~ árbeiten — працава́ць без перады́шкі

2) скі́дка, усту́пка

II

m -es, -e i -lässe спа́дчына

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

літарату́рны

1. literárisch;

літарату́рны твор literárisches Werk;

літарату́рны во́браз literárische Gestált;

літарату́рная спа́дчына literárischer Náchlass;

2. (які адпавядае нормам літаратурнай мовы) hóchsprachlich; literatúrsprachlich;

літарату́рная мо́ва Hóchsprache f -;

літарату́рная няме́цкая мо́ва Hóchdeutsch n, das Hóchdeutsche (sub), das Schríftdeutsche (sub) (кніжная мова)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

portion

[ˈpɔrʃən]

1.

n.

1) ча́стка f.; надзе́л -у m. (са спа́дчыны), спа́дчына f.

2) по́рцыя f. (напр. е́жы)

3) паса́г -у m.

4) до́ля f., лёс -у m.

2.

v.

1) дзялі́ць на ча́сткі, по́рцыі або́ надзе́лы

2) дава́ць як нале́жную ча́стку (надзе́л са спа́дчыны або́ паса́г)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)