öffentlich

1.

a

1) грама́дскі, публі́чны

die ~e Méinung — грама́дская ду́мка

~e Kláge — юрыд. публі́чнае абвінава́чванне

2) дзяржа́ўны, грама́дскі, афіцыя́льны, афіцы́йны

~e Éinrichtungen — дзяржа́ўныя [грама́дскія] устано́вы

2.

adv публі́чна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pronounce

[prəˈnaʊns]

v.t.

1) вымаўля́ць (гу́кі, сло́вы); гавары́ць

2) выка́зваць меркава́ньне або́ пастано́ву

3) прызнава́ць

The doctor pronounced her cured — Ле́кар прызна́ў яе́ вы́лечанай

4) абвяшча́ць, публі́чна паведамля́ць

to pronounce sentence — абвясьці́ць прысу́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

agitate

[ˈædʒɪteɪt]

v.t.

1) ру́хаць; узваруша́ць, устраса́ць

2) хвалява́ць, трыво́жыць; непако́іць

to be agitated by the bad news — усхвалява́цца благо́ю ве́сткаю

3) публі́чна дыскутава́ць; агітава́ць

to agitate for a shorter working day — агітава́ць за караце́йшы працо́ўны дзень

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

public

[ˈpʌblɪk]

1.

adj.

1) грама́дзкі

public affairs — грама́дзкія спра́вы

2) камуна́льны (які́ адно́сіцца да гарадзко́е гаспада́ркі)

public service — камуна́льныя паслу́гі

3) публі́чны

public library — публі́чная бібліятэ́ка

public lecture — публі́чная ле́кцыя

4) агу́льнаве́дамы; адкры́ты

The fact became public — Факт ста́ўся агу́льнаве́дамым

public protest — адкры́ты пратэ́ст

5) наро́дны, агульнанаро́дны

public ownership — агульнанаро́днае дабро́

2.

n.

лю́дзі pl. (наагу́л), наро́д -у m.; грама́дзкасьць f.; пу́бліка f.

а) to appeal to the public — апэлява́ць да грама́дзкасьці

б) in public — публі́чна, адкры́та; пры людзя́х

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

выступа́ць, вы́ступіць

1. (вытыркацца) vórspringen* vi (s), vórstehen* vi hervórragen vi; hináusragen vi;

2. (выйсці) heráustreten* vi (s), hervórtreten* vi (s);

выступа́ць з бераго́ў über die Úfer tréten*;

3. (публічна) spréchen* vi; áuftreten* vi (s) (пра артыстаў);

выступа́ць на схо́дзе auf éiner Versámmlung spréchen*;

выступа́ць з прапано́вай éinen Vórschlag máchen;

выступа́ць на спабо́рніцтвах am Wéttbewerb [спарт. Wéttkampf] téilnehmen*;

выступа́ць з прамо́вай éine Réde [Ánsprache] halten*;

выступа́ць са справазда́чай Berícht erstátten;

4. (адправіцца) áufbrechen* vi (s), zíehen* vi (s); áusziehen* vi (s), áusrücken vi (s);

выступа́ць у пахо́д вайск. ins Feld zíehen*; den Marsch ántreten*; in den Krieg zíehen*;

5. (прасачыцца) dúrchsickern vi (пра вадкасць), áuftreten* vi; sich bílden (пра цвіль);

слёзы вы́ступілі на вача́х die Tränen tráten in die Áugen (у каго-н D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

air

[er]

1.

n.

1) паве́тра n.; атмасфэ́ра f.; не́ба n.

Birds fly in the air — Пту́шкі лётаюць у паве́тры

2) рух паве́тра, ве́трык -а m.

a hot day without a breath of air — гара́чы дзень без найме́ншага паве́ву ве́трыку

3) этэ́р -у m.

to be/go on the air — быць у этэ́ры

4) Figur. публі́чнае выка́званьне

He gave air to his opinions — Ён публі́чна вы́казаў сваю́ свае́ пагля́ды

5) вы́гляд -у m.; мі́на, по́за; мане́ра f.

to assume solemn air — прыня́ць урачы́сты вы́гляд

6) мэлёдыя f.

a traditional air — стара́я мэлёдыя

2.

v.t.

1) праве́трываць, прасу́шваць

to air a room — праве́трыць пако́й

2) выка́зваць, абвяшча́ць

Do not air your troubles — Не агало́швай сваі́х бе́даў

3) ве́сьці на прагуля́нку

4) informal перадава́ць у ра́дыё або́ тэлеві́зіі

3.

v.i.

праве́трыцца; прайсьці́ся, прае́хацца

4.

adj.

1) авіяцы́йны; з самалёту

air photography — аэрафотазды́мка f.

2) паве́траны, у паве́тры

air dominance — перава́га ў паве́тры

air alert — паве́траная трыво́га

•

- airs

- by air

- clear the air

- get the air

- give the air

- in the air

- off the air

- on the air

- take the air

- up in the air

- walk on air

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)