публі́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| публі́чна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
публі́чна нареч.
1. публи́чно;
2. гла́сно
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
публі́чна-нарматы́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
публі́чна-нарматы́ўны |
публі́чна-нарматы́ўная |
публі́чна-нарматы́ўнае |
публі́чна-нарматы́ўныя |
| Р. |
публі́чна-нарматы́ўнага |
публі́чна-нарматы́ўнай
публі́чна-нарматы́ўнае |
публі́чна-нарматы́ўнага |
публі́чна-нарматы́ўных |
| Д. |
публі́чна-нарматы́ўнаму |
публі́чна-нарматы́ўнай |
публі́чна-нарматы́ўнаму |
публі́чна-нарматы́ўным |
| В. |
публі́чна-нарматы́ўны (неадуш.)
публі́чна-нарматы́ўнага (адуш.) |
публі́чна-нарматы́ўную |
публі́чна-нарматы́ўнае |
публі́чна-нарматы́ўныя (неадуш.)
публі́чна-нарматы́ўных (адуш.) |
| Т. |
публі́чна-нарматы́ўным |
публі́чна-нарматы́ўнай
публі́чна-нарматы́ўнаю |
публі́чна-нарматы́ўным |
публі́чна-нарматы́ўнымі |
| М. |
публі́чна-нарматы́ўным |
публі́чна-нарматы́ўнай |
публі́чна-нарматы́ўным |
публі́чна-нарматы́ўных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
публі́чна-прававы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
публі́чна-прававы́ |
публі́чна-правава́я |
публі́чна-прававо́е |
публі́чна-прававы́я |
| Р. |
публі́чна-прававо́га |
публі́чна-прававо́й
публі́чна-прававо́е |
публі́чна-прававо́га |
публі́чна-прававы́х |
| Д. |
публі́чна-прававо́му |
публі́чна-прававо́й |
публі́чна-прававо́му |
публі́чна-прававы́м |
| В. |
публі́чна-прававы́ (неадуш.)
публі́чна-прававо́га (адуш.) |
публі́чна-прававу́ю |
публі́чна-прававо́е |
публі́чна-прававы́я (неадуш.)
публі́чна-прававы́х (адуш.) |
| Т. |
публі́чна-прававы́м |
публі́чна-прававо́й
публі́чна-прававо́ю |
публі́чна-прававы́м |
публі́чна-прававы́мі |
| М. |
публі́чна-прававы́м |
публі́чна-прававо́й |
публі́чна-прававы́м |
публі́чна-прававы́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
публи́чно нареч. публі́чна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дэбютава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; зак. і незак.
Упершыню публічна выступіць (выступаць) на сцэне або ў якой-н. галіне дзейнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гла́сно нареч., в знач. сказ. публі́чна, гало́сна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заслу́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.
Выслухаць тое, што абвяшчаецца публічна.
З. справаздачу.
З. дакладчыка.
|| незак. заслу́хваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
слу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Публічна разглядацца (пра судовую справу), публічна заслухвацца (пра чыю-н. інфармацыю, паведамленне і пад.).
Слухаецца справа аб забойстве.
Слухаюцца даклады па праблемных пытаннях мовы.
2. каго-чаго. Паводзіць сябе згодна з чыімі-н. парадамі; падпарадкоўвацца каму-, чаму-н.
С. настаўніка.
С. добрых парад.
|| зак. паслу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дысерта́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
Навуковая работа, якая публічна абараняецца яе аўтарам на пасяджэнні спецыяльнага вучонага савета для атрымання вучонай ступені.
Доктарская д.
|| прым. дысертацы́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)