Verbum

brilliance

[ˈbrɪljəns]

n.

1) зы́ркасьць f. (по́лымя); бляск -у m., прамяні́стасьць f.

2) бліску́часьць f. (ро́зуму, дасягне́ньняў); выда́тнасьць, генія́льнасьць f.

blazing

[ˈbleɪzɪŋ]

adj.

1) я́ркі, зы́ркі

blazing flame — зы́ркае по́лымя

glance blazing with rage — по́зірк, што гарэ́ў злосьцю

2) зы́ркі, я́ркі, асьляпля́льны, сьляпу́чы

a blazing sun — зы́ркае со́нца

glowing

[ˈgloʊɪŋ]

adj.

1) я́сны, сьве́тлы (ко́лер); зы́ркі, асьляпля́льны (со́нца, по́лымя)

2) распа́лены дачы́рвана або́ дабяла́; румя́ны (пра шчо́кі)

a glowing tan — залаці́ста -румя́ны зага́р

3) ахво́чы, па́лкі; жывы́, яскра́вы

a glowing description — яскра́вае апіса́ньне

tongue

[tʌŋ]

n.

1) язы́к -а́ m.

2) мо́ва, гаво́рка f.

3) язы́к у чараві́ку

4) каса́ f., мыс -а m.

5) язы́к (по́лымя, агню́, зво́на)

6) ды́шаль -ля m.

the tongue of a wagon — ды́шаль во́за

flame

[fleɪm]

1.

n.

1) по́лымя n.

a bright flame — зы́ркае по́лымя

2) аго́нь, языкі́ агню́

3) запа́л -у m. (гне́ву, каха́ньня); палымя́нае пачуцьцё

4) informal прадме́т каха́ньня

my old flame — маё старо́е каха́ньне

2.

v.i.

1) пала́ць, зы́рка палі́цца; гарэ́ць (пра шчо́кі); выбуха́ць агнём, палымне́ць, зіхаце́ць; разгара́цца

Her face flamed with excitement — Твар у яе́ разгарэ́ўся ад хвалява́ньня

2) сьвяці́ць, сьвяці́цца; успалы́хваць, шуга́ць (агнём, зло́сьцю)

to flame out — рапто́ўна пераста́ць дзе́яць (пра рэакты́ўны рухаві́к)

•

- flame out

- flame up

- flame forth