nvollständig, unvollstä́ndig

a няпо́ўны (пра звесткі)

nach ~en Mldungen — па няпо́ўных зве́стках

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

incomprehensive

[ɪn,kɑ:mprɪˈhensɪv]

adj.

1) які́ ня ўсё ўлуча́е, абмежава́ны, няпо́ўны

2) няке́млівы, няця́млівы (пра чалаве́ка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

imperfect

[ɪmˈpɜ:rfɪkt]

1.

adj.

1) недаскана́лы; зь недахо́памі, дэфэкты́ўны

2) няпо́ўны

2.

n. Gram.

імпэрфэ́кт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

part-time

[,pɑ:rtˈtaɪm]

adj.

зь няпо́ўнай працо́ўнай нагру́зкай

a part-time worker — рабо́тнік, які́ працу́е няпо́ўны працо́ўны дзень

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Rtte

f -, -n

1) вайск. рад;

blnde ~ няпо́ўны рад

2) нато́ўп, збо́рышча

3) ба́нда, згра́я, хе́ўра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

half-baked

[,hæfˈbeɪkt]

adj.

1) недапе́чаны, паўсыры́

2) informal няпо́ўны, канчатко́ва не распрацава́ны (плян)

3) недасьве́дчаны

4) informal недапе́чаны, прыду́ркаваты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

deficient

[dɪˈfɪʃənt]

adj.

1) няпо́ўны, слабы́

deficient in arithmetic — слабы́ ў арытмэ́тыцы

2) недастатко́вы; незадавальня́льны

deficient in protein — які́ ня ма́е дастатко́ва бялку́

mentally deficient — разумо́ва недаразьві́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

meager

[ˈmi:gər]

adj.

1) бе́дны, по́сны, мізэ́рны

a meager meal — по́сная е́жа

2) худы́

a meager face — худы́ твар

3) няпо́ўны, недастатко́вы, скупы́

a meager report — няпо́ўная справазда́ча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

partial

[ˈpɑ:rʃəl]

adj.

1) няпо́ўны, частко́вы

a partial eclipse — частко́вае зацьме́ньне

2) небесстаро́нны, неаб’екты́ўны, прадузя́ты; які́ ма́е сла́басьць, ця́гу да каго́-чаго́

He is partial to sports — Спо́рт — яго́ная сла́басьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bobtail

[ˈbɑ:bteɪl]

1.

n.

1) каро́ткі хвост або́ ко́ратка падрэ́заны хвост

2) конь або́ саба́ка з абрэ́заным хвасто́м

2.

adj.

1) курта́ты, з каро́ткім хвасто́м

2) Figur. няпо́ўны, скаро́чаны

3.

v.t.

1) ко́ратка абраза́ць хвост

2) Figur. скарача́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)