vertändeln

vt тра́ціць дарма́, ма́рна тра́ціць (час)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fool away

informal

а) ма́рна, бяз то́лку тра́ціць час, гро́шы, марнава́ць здаро́ўе

б) змарнава́ць наго́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vergéuden

vt растра́чваць, ма́рна тра́ціць (грошы, час)

die Zeit ~ — дарэ́мна тра́ціць [марнава́ць] час

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

únverrichtet, únverrichteter Dínge

adv дарэ́мна, ма́рна, безвыніко́ва

únverrichteter Dínge ábziehen* — пайсці́ ні з чым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áasen

1.

vi разм. марнава́ць

mit dem Gélde ~ — ма́рна тра́ціць гро́шы

2.

vt разм. ла́яць, дражні́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бадзя́цца (марна траціць час) umhérschlendern vi (s); (сноўдацца) (umhér)wándern vi (s); strómern vi (разм); vagabundíeren [vɑ-] vi (s) (весці вандроўнае жыццё);

бадзя́цца без спра́вы müßig gehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

umsónst

adv

1) дарма́, бяспла́тна

2) дарэ́мна, ма́рна

es war nicht ~ — гэ́та было́ не дарма́

nicht ~ — нездарма́; недарма́

◊ ~ ist der Tod — ≅ дарма́ нічо́га не дае́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

загубі́ць разм

1. (пагубіць) zu Grúnde [zugrúnde] ríchten;

загубі́ць каго-н j-n ins Verdérben stürzen;

ён загубі́ў сваё здаро́ўе er hat séine Gesúndheit zu Grúnde geríchtet [ruiníert];

2. (марна патраціць час, грошы і г. д.) (nútzlos) vergéuden vt, verschwénden vt; vertrödeln vt (час)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тра́ціць

1. разм (расходаваць) áusgeben* vt; veráusgaben vt, verlíeren* vt

2. (сяброў і г. д.);

тра́ціць аўтарытэ́т die Autorität verlieren* [éinbüßen]; (час і г. д.) vergéuden;

ма́рна тра́ціць час séine Zeit verlíeren* [vergéuden, vertrödeln];

◊ тра́ціць гле́бу пад нага́мі den Bóden unter den Füßen verlíeren*;

3.

тра́ціць сі́лу юрыд (за даўнасцю) verjähren vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

blow

I [bloʊ]

n.

1) уда́р -у m.

a blow with a fist (hammer) — уда́р кулако́м (малатко́м).

2) няшча́сьце n., уда́р -у m. (лёсу)

3) рапто́ўны напа́д (на во́рага)

•

- at one blow

- come to blows

- strike a blow for

II [bloʊ]

1.

v., blew, blown, blowing; v.i.

1) дзьмуць, дзьму́хаць; ве́яць (пра ве́цер)

2) не́сьціся

Dust blew across the road — Праз даро́гу нёсься пыл

3) граць на духавы́м інструмэнце; сьвіста́ць, гудзе́ць

The whistle blows at noon — Сьвісто́к сьві́шча апаўдні́

4) сапці́, ця́жка ды́хаць

5) informal хвалі́цца, выхваля́цца

6) перагара́ць (пра электры́чны ко́рак, засьцерага́льнік)

2.

v.t.

1) хіста́ць

The wind blew the curtains — Ве́цер хіста́ў фіра́нкі

2) разьдзіма́ць

to blow the fire into flame — разьдьму́ць аго́нь

3) прадзіма́ць

4) выдзіма́ць

to blow glass — выдзіма́ць шкляны́я вы́рабы

5) падрыва́ць

6) пла́віць

7) Sl.

а) раскіда́ць, ма́рна тра́ціць, марнатра́віць (гро́шы)

б) выдава́ць гро́шы на каго́

I’ll blow you to dinner tonight — Я сёньня зафунду́ю табе́ абе́д

8) Sl. парто́ліць; блы́таць

The actress blew her lines — Акто́рка паблы́тала свае́ сло́вы

3.

n.

1) по́дых -у m.; паве́ў -ву m. (ве́тру)

2) дзьму́ханьне n.

3) віху́ра f.

Last night’s big blow did a lot of damage — Учо́рашняя вялі́кая віху́ра нарабі́ла шмат шко́ды

4) хвальба́ f., самахва́льства n.

•

- blow hot and cold

- blow in

- blow off

- blow on

- blow one’s nose

- blow out

- blow over

- blow the whistle

- blow up

- blown with pride

III [bloʊ]

1.

n.

1) цьвіце́ньне, квітне́ньне n.

2) цьвет -у m.

2.

v.i. blew, blown

распуска́цца, зацьвіта́ць; цьвісьці́, квітне́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)