gab

[gæb]

1.

n.

балбатня́ f., шчэ́бет -у m., шчабята́ньне n. (пту́шкі, дзіця́ці)

2.

v.i.

безупы́нна гавары́ць; шчабята́ць; мало́ць языко́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mhlen

(part II gemhlen) vt мало́ць, таўчы́, драбні́ць

die Räder ~ im Sand — калёсы вя́знуць у пяску́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ramble

[ˈræmbəl]

1.

v.i.

1) хадзі́ць; блука́ць; вандрава́ць

2) паўзьці, распаўза́цца; віцца (пра расьлі́ну)

3) мало́ць языко́м, балбата́ць

2.

n.

прахо́дка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gibber

[ˈdʒɪbər]

1.

v.i.

1) гавары́ць абы́ што, мало́ць; балабо́ніць

2) гавары́ць ху́тка і невыра́зна, балбата́ць, саката́ць

2.

n.

балбатня́ f., трапа́ньне языко́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blab

[blæb]

-blabbed, -bbing

1.

v.

выдава́ць сакрэ́т, балбата́ць, мало́ць языко́м

2.

n.

1) балбатня́ f., пустасло́ўе n.

2) балбату́н -а́ m., балбату́ха f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

prattle

[ˈprætəl]

1.

v.

1) лепята́ць; гавары́ць невыра́зна (як дзіця́)

2) балбата́ць, мало́ць языко́м

3) зюзю́каць (як немаўля́тка)

2.

n.

лапата́ньне, зюзю́каньне, балбата́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gabble

[ˈgæbəl]

1.

v.i.

1) мало́ць языко́м

2) балбата́ць; саката́ць

3) гагата́ць (пра гусь)

2.

n.

1) балбатня́ f.

2) го́гат -у m. (гусе́й)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flour

[ˈflaʊr]

1.

n.

1) мука́ f.

2) парашо́к -ку́ m.

2.

v.t.

1) пасыпа́ць муко́ю, кача́ць у муцэ́ ы́бу, мя́са)

2) мало́ць на муку́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

chatter

[ˈtʃætər]

1.

v.i, v.t.

1) балбата́ць, трашчэ́ць, мало́ць языко́м

2) шчабята́ць

3) ля́скаць (зуба́мі)

2.

n.

1) балбатня́ f.

2) шчэ́бет -у m. (пту́шкі, дзіця́ці), шчабята́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wag

I [wæg]

1.

v., (-gg-)

1) ківа́ць; віхля́ць, круці́ць, матля́ць

The dog wagged his tail — Саба́ка віхля́ў хвасто́м

2) Figur. лапата́ць, балбата́ць

to wag one’s tongue — мало́ць языко́м; плятка́рыць

2.

n.

віхля́ньне n.

II [wæg]

n.

жартаўні́к -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)