Verbum

torture

[ˈtɔrtʃər]

1.

n.

1) катава́ньне n.

2) му́ка, паку́та f.

2.

v.t.

1) му́чыць, катава́ць

2) Figur. кале́чыць

He tortured the language — Ён кале́чыў мо́ву

flay

[fleɪ]

v.t.

1) абдзіра́ць, кале́чыць ску́ру

with a back flayed — з абдзе́ртымі плячы́ма (ад пабо́яў)

2) суро́ва, мо́цна га́ніць; бязьлі́тасна, няшча́дна крытыкава́ць

3) абабіра́ць; гра́біць, зьдзіра́ць; ашу́кваць

damage

[ˈdæmɪdʒ]

1.

n.

1) шко́да f., пашко́джаньне, пакале́чаньне n.

2) informal кошт -у m., выда́так, стра́та f.

2.

v.t.

шко́дзіць; псава́ць; кале́чыць

3.

v.i.

псава́цца, быць пашко́джаным

•

- damages

cripple

[ˈkrɪpəl]

1.

n.

1) кале́ка -і m.& f., кульга́вы -ага m.

2) густы́ за́расьнік на багні́стай мясцо́васьці

2.

adj.

абязьве́чаны, зьняве́чаны, скале́чаны; кульга́вы

3.

v.t.

1) кале́чыць, рабі́ць кульга́вым

2) шко́дзіць, псава́ць

invalid

I [ˈɪnvələd]

1.

n.

1) хво́ры -ага m.

2) кале́ка -і m., інвалі́д -а m.

2.

adj.

1) слабы́ й хво́ры, нездаро́вы, непрацаздо́льны

2) інвалі́дны

3.

v.t.

1) кале́чыць, рабі́ць кале́кам

2) прызнава́ць нязда́тным, непрыго́дным да вайско́вае слу́жбы

4.

v.i.

кале́чыцца, станаві́цца інвалі́дам

II [ɪnˈvælɪd]

adj.

нява́жны, які́ ня ма́е зако́ннае сі́лы (біле́т, дакумэ́нт)

hurt

[hɜ:rt]

1.

v.i.

1) бале́ць

My finger hurts — Мне балі́ць па́лец

2) дайма́ць, крана́ць за жыво́е

2.

v.t.

1) ра́ніць (нагу́, руку́); кале́чыць; удара́ць

to hurt oneself — пакале́чыцца, уда́рыцца, вы́цяцца; пакры́ўдзіць, зьнява́жыць

He hurt his mother’s feelings — Ён пакрыўдзіў сваю́ ма́ці

2) псава́ць, шко́дзіць

3) хвалява́ць, засмуча́ць

3.

n.

1) боль -ю m.; ра́на f.

2) шко́да f., зло n.; кры́ўда f.

it would do no hurt — Не пашко́дзіла б