misdirect

[,mɪsdəˈrekt]

v.t.

1) няпра́вільна, фальшы́ва накіро́ўваць; зво́дзіць

2) дава́ць зма́нныя інстру́кцыі (прысяжны́м)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

seduce

[sɪˈdu:s]

v.t.

1) спакуша́ць

2) зво́дзіць, зьбіва́ць з пра́вільнага шля́ху; зьво́дзіць, спакуша́ць да інты́мнае блі́зкасьці

3) ашу́кваць; падма́нваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tílgen

vt

1) выво́дзіць, зво́дзіць, знішча́ць

2) загла́джваць (віну)

3) пагасі́ць (доўг)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zusámmenfassen

vt

1) абагульня́ць, рэзюмава́ць; падво́дзіць вы́нікі; падсумава́ць

2) аб’ядно́ўваць, злуча́ць

3) вайск. зво́дзіць, засяро́джваць, сканцэнтро́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábleiten

vt

1) адво́дзіць

2) выво́дзіць (ад чаго-н.); утвара́ць (ад чаго-н.)

díeses Wort ist vom Gríechischen ábgeleitet — гэ́тае сло́ва грэ́часкага пахо́джання

3) зво́дзіць, збіва́ць (з дарогі)

j-n von der réchten Bahn ~ — зво́дзіць, збіва́ць каго́-н. з пра́вільнага шэ́цху

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verführen

I

vt

1) зво́дзіць, спакуша́ць

2) намаўля́ць, баламу́ціць

II

vt пераво́зіць, выво́зіць (тавары ў другую краіну, у другі горад)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

humbug

[ˈhʌmbʌg]

1.

n.

1) ашука́нства n., лу́хта f.

2) ашука́нец -ца m., махля́р -а́ m.; самахва́л -а m.; пустаме́ля -і m. & f.

3) удава́ньне n., хвальба́ f.

2.

v.t.

ашу́кваць, падма́нліва зво́дзіць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

beguile

[bɪˈgaɪl]

v.t.

1) ашу́кваць; зво́дзіць; падма́нваць

to beguile someone into doing something — ашука́нствам зму́сіць не́кага зрабі́ць штось

2) вы́маніць хі́трасьцю

3) забаўля́ць, займа́ць, весялі́ць

4) ба́віць, право́дзіць час

to beguile the tedious hours — ба́віць марко́тныя гадзі́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pervert

1. [pərˈvɜ:rt]

v.

1) зво́дзіць, зьбіва́ць з пра́вільнага шляху́

2) перакру́чваць, скажа́ць (сло́вы)

3) злоўжыва́ць (сваі́мі здо́льнасьцямі)

4) выкліка́ць фізы́чнае або́ мара́льнае выраджэ́ньне; выраджа́цца; зво́дзіцца

2. [ˈpɜ:rvɜ:rt]

n.

выраджэ́нец, збачэ́нец -ца m. (асабл. сэксуа́льны), дэгенэра́т -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zurǘckführen

vt

1) ве́сці наза́д

2) (auf A) тлума́чыць (чым-н.)

woráuf ist das zurǘckzuführen? — як [чым] гэ́та тлума́чыцца?; прыпі́сваць (чаму-н.); зво́дзіць (да чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)