зво́дзіць гл. звесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зво́дзіць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зво́джу зво́дзім
2-я ас. зво́дзіш зво́дзіце
3-я ас. зво́дзіць зво́дзяць
Прошлы час
м. зво́дзіў зво́дзілі
ж. зво́дзіла
н. зво́дзіла
Загадны лад
2-я ас. зво́дзь зво́дзьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зво́дзячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зво́дзіць несов.

1. (сверху вниз) своди́ть;

2. (удалять, перемещая) своди́ть;

3. (красть) уводи́ть, своди́ть;

4. (с правильного жизненного пути) сбива́ть, совраща́ть;

5. (истреблять) переводи́ть, изводи́ть; (насекомых — ещё) выводи́ть;

6. (лишать высокого положения) низводи́ть, своди́ть;

7. (да чаго, у што) перен. своди́ть (к чему, на что);

8. (приводить в одно место) своди́ть;

9. (собирать в одно целое) своди́ть, объединя́ть;

10. (заставлять поссориться, подраться) стравля́ть, стра́вливать;

11. подводи́ть, надува́ть;

12. (разговор) переводи́ть;

13. (глаза) смыка́ть, смежа́ть;

1-13 см. зве́сці;

◊ вачэ́й не з. — (з каго) глаз не спуска́ть (не своди́ть) (с кого)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зво́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць.

Незак. да звесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зво́дзіць гл. звeсці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зве́сці, звяду́, звядзе́ш, звядзе́; звядзём, зведзяце́, звяду́ць; звёў, звяла́, -ло́; звядзі́; зве́дзены; зак.

1. каго (што). Ведучы, спусціць зверху ўніз.

З. дзіця з лесвіцы.

2. каго-што. Перавесці, адвесці на другое месца, убок.

З. карову з дарогі.

З. сур’ёзную размову на жарт (перан.).

3. што. Знішчыць, перавесці; зрасходаваць (звычайна без карысці).

З. тараканаў.

З. многа лесу (высечы).

4. што. Наблізіць адно да другога, ссунуць, злучыць.

З. бровы.

5. каго (што). Сабраць у адно месца, дапамагчы або прымусіць сустрэцца ці сысціся з кім-н.

З. дзяцей у зал. З. знаёмых.

6. каго-што ў што. Злучыць у якое-н. новае цэлае.

З. даныя ў табліцу.

7. каго (што). Нацкаваўшы аднаго на другога, прымусіць пабіцца, пакусацца.

З. сабак.

З. спрачальнікаў (перан.).

8. што да чаго або на што. Давесці да чаго-н. нязначнага, малога, нескладанага.

З. выдаткі да мінімуму.

9. (1 і 2 ас. не ўжыв.), каго-што. Сагнуць, сцягнуць, скурчыць.

Сутарга звяла нагу.

◊

Звесці са свету — загубіць, знішчыць.

Звесці ў рожкі (разм.) — пасварыць каго-н. з кім-н.; стукнуць ілбамі.

|| незак. зво́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.

|| наз. звядзе́нне, -я, н. (да 1, 2, 4—9 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звадзі́ць, зваджу́, зво́дзіш, зво́дзіць; зак., каго (што).

Адвесці куды-н. і прывесці назад.

З. хворага да ўрача.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

низводи́ть несов. зво́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зво́джванне ср. стра́вливание; см. зво́дзіць 10

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смежа́ть несов. сплю́шчваць; зво́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)