Tier

n -es, -e жывёла, жывёліна, скаці́на, звер

ein ármes ~ — разм. бе́дная істо́та, бе́дны

das árme ~ háben — ≅ падда́цца меланхо́ліі

gróßes ~ — разм. ва́жная пту́шка [персо́на]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ball

m -(e)s, Bälle

1) шар; мяч

~ spíelen — гуля́ць у мяч

den ~ verwándeln — забі́ць мяч [гол]

◊ der ~ sucht den gúten Spíeler — ≅ на лаўца́ і звер бяжы́ць

2) баль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дзі́кі

1. (першабытная стадыя развіцця) primitív [-´ti:f] (пра людзей);

2. (не прыручаны, не культываваны) wild, wild lébend [wáchsend]; úngezähmt (звер); nicht gezüchtet (расліна); únberührt (прырода);

3. (неабжыты, занядбаны) verwíldert;

дзі́кая мясцо́васць Wíldnis f -, -se, wíldes Land;

4. перан (неўтаймаваны, шалёны) wild, roh, úngezügelt;

дзі́кія но́равы róhe [wílde] Sítten pl;

5. перан (сарамлівы) schüchtern, scheu, ménschenscheu;

◊ быць у дзі́кім захапле́нні héllauf begéistert sein (ад каго-н, чаго-н von D);

дзі́кая ду́мка ein únsinniger [wáhnsinniger] Gedánke;

дзі́кі боль rásender Schmerz

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)