бескане́чны матэм. infínit;

бескане́чны дроб unéndlicher Bruch;

бескане́чны здабы́так éndloses Prodúkt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

decimal

[ˈdesəməl]

adj.

дзесятко́вы

decimal fraction — дзесятко́вы дроб

decimal point — кро́пка, яка́я аддзяля́е цэ́ласьць ад дро́бу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дзесятко́вы матэм. dezimál, Dezimál-;

дзесятко́вы дроб Dezimálbruch m -(e)s, -brüche;

дзесятко́выя ва́гі Dezimálwaage f -, -n;

дзесятко́вы знак Dezimálzahl f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Kéttenbruch

m -(e)s, -brüche

1) пало́мка [разрыў] ланцуга́ (у веласіпедзе і г.д.)

2) матэм. перыяды́чны дроб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

infinite

[ˈɪnfɪnət]

1.

adj.

1) бязьме́жны, бяско́нцы, бяскра́йні

2) ве́льмі вялі́кі

3) Math. бескане́чны (дзесятко́вы дроб)

2.

n.

бязьме́жнасьць, бяско́нцасьць f., бяскра́йнасьць, бескане́чнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

echt

a сапра́ўдны; чы́сты (пра золата і г.д.)

ein ~er Freund — сапра́ўдны cцбар

~er Bruch — матэм. пра́вільны дроб

~ und recht — пра́вільна ва ўсіх адно́сінах

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

няпра́вільна прысл., няпра́вільны únrichtig, falsch; únregelmäßig, ábweichend; Fehl- (памылковы);

няпра́вільнае рашэ́нне Féhlentscheidung f -, -en;

няпра́вільны прысу́д Féhlurteil n -s, -e;

няпра́вільныя ры́сы тва́ру úngleichmäßige [únregelmäßige] Gesíchtszüge;

няпра́вільны дзеясло́ў грам. únregelmäßiges Verb;

няпра́вільны дроб матэм. únechter Bruch;

дзе́йнічаць няпра́вільна falsch hándeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

fraction

[ˈfrækʃən]

1.

n.

1) Math. дроб -у m.

2) ча́стачка f., фрагмэ́нт -а m.; абло́мак, аско́лак -ка m.

3) Chem. фра́кцыя f., праду́кт пераго́нкі

2.

v.t.

1) дзялі́ць на ча́сткі

2) расклада́ць рэ́чыва на паасо́бныя фра́кцыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áufheben

* vt

1) падыма́ць

2) касава́ць, адмяня́ць

ein Gesétz ~ — адмяня́ць зако́н; ліквідава́ць (пасаду)

3) захо́ўваць, забяспе́чваць

der Júnge ist dort gut áufgehoben — хло́пчык там до́бра забяспе́чаны

4) раскрыва́ць (загавор, змову)

5) матэм. скарача́ць

éinen Bruch ~ — скарача́ць дроб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bruch

I

m -(e)s, Brüche

1) пало́мка; раско́ліна

2) лом, лама́чча

3) мед. перало́м

4) матэм. дроб

II

m -(e)s, -Brüche

1) разрыў (адносін)

2) парушэ́нне (дагавору і г.д.)

◊ in die Brüche géhen* — ско́нчыцца кра́хам [права́лам], зрабі́цца непрыда́тным

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)