Rútschpartie

f -, -ti¦en

1) ко́ўзанне з гары́

2) невялі́кая экску́рсія, вы́лазка, прахо́дка, прагу́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

First

m -(e)s, -e, f -, -en

1) вяршы́ня (гары)

2) вільча́к (даху)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bergáuf, bergáufwärts

adv пад гару́, на гару́

~, bergáb — то на гару́, то з гары́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pinnacle

[ˈpɪnəkəl]

1.

n.

1) высо́кая вярша́ліна гары́

2) вяршы́ня f. (сла́вы), зэні́т -у m.

3) сьпіча́стая ве́жачка

2.

v.

узво́дзіць, будава́ць ве́жы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Pik

I

n -s, -s карт. ві́ны, пі́кі

~ ist Trumpf — пі́кі [ві́ны] ко́зыры

II

m -s, -e i -s пік (гары)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

верхаві́на ж.

1. (гары) Gípfel m -s, -; Spítze f -, -n;

2. (дрэва) Wípfel m -s, -;

3. перан. разм. (арганізацыі) Spítzen pl, die óberen Schíchten; Óberschichten pl (класа, грамадства);

пану́ючая [кіро́ўная] верхаві́на die óberen Zéhntausend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

peak

[pi:k]

1.

n.

1) сьпіча́стая вяршы́ня гары́ або́ ўзго́рка, го́рны пік

2) са́мы ве́рхні пункт

the peak of a roof — верх страхі́

3) брыль -я́ m., казыро́к -ка́ m.

4) мыс -а m.

2.

adj.

вяршы́нны

3.

v.

уздыма́цца ўго́ру, вы́сіцца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

slope

[sloʊp]

1.

v.i.

спуска́цца; мець спад

a sloping roof — спа́дзістая страха́

The land slopes toward the sea — Мясцо́васьць спада́е да мо́ра

2.

v.t.

нахіля́ць, ста́віць ко́са

3.

n.

схон, схіл, спуск -у m. (гары́, узго́рка); спад -у m. (да́ху); адхо́н (пры даро́зе)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

грэ́бень м.

1. (для расчэсвання) Kamm m -(e)s, Kämme;

ча́сты грэ́бень féiner Kamm;

2. (у птушкі) Kamm m;

3. (верхні край, вяршыня) Grat m -(e)s, -e, Kamm m; Kúppe f -, -n, Króne f -, -n;

грэ́бень гары́ Gebírgskamm m; Bérggrat m;

грэ́бень хва́лі Wéllenkamm m, Wéllenberg m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

dip

[dɪp]

1.

v.t.

1) акуна́ць; занура́ць

2) зачэ́рпваць; чарпа́ць

3) апуска́ць і адра́зу ўздыма́ць

dip the flag — салютава́ць сьця́гам

4) спушча́цца ўні́з

5) рабі́ць рэвэра́нс

2.

n.

1) акуна́ньне, апушча́ньне n. (у ва́дкасьць)

2) ва́дкасьць, раство́р (для фарбава́ньня, чы́сткі)

3) рапто́ўны спад (гары́, цэ́наў)

•

- a cheese dip

- dip into

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)