Га́ры

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. Га́ры Га́ры
Р. Га́ры Га́ры
Д. Га́ры Га́ры
В. Га́ры Га́ры
Т. Га́ры Га́ры
М. Га́ры Га́ры

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Га́ры

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Га́ры
Р. Га́р
Га́раў
Д. Га́рам
В. Га́ры
Т. Га́рамі
М. Га́рах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

га́ры ед. нет, обл. (на торфяном болоте) гарь ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Га́ры ’выгаралае месца на тарфяным балоце; пажарышча’ (Яшкін). Параўн. рус. гарь ’лясны пажар, выгаралае месца’, га́ря ’тс’. Да *garь (*gorěti). Параўн. прасл. *garь у розных значэннях у Трубачова, Эт. сл., 6, 102–103.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гара́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гара́ го́ры
гары́
Р. гары́ го́р
Д. гары́ го́рам
гара́м
В. гару́ го́ры
гары́
Т. гаро́й
гаро́ю		 го́рамі
гара́мі
М. гары́ го́рах
гара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Гара́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гара́
Р. Гары́
Д. Гары́
В. Гару́
Т. Гаро́й
Гаро́ю
М. Гары́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Бара́нь-Гара́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Бара́нь-Гара́
Р. Бара́нь-Гары́
Д. Бара́нь-Гары́
В. Бара́нь-Гару́
Т. Бара́нь-Гаро́й
Бара́нь-Гаро́ю
М. Бара́нь-Гары́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Паляжа́ч-Гара́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Паляжа́ч-Гара́
Р. Паляжа́ч-Гары́
Д. Паляжа́ч-Гары́
В. Паляжа́ч-Гару́
Т. Паляжа́ч-Гаро́й
Паляжа́ч-Гаро́ю
М. Паляжа́ч-Гары́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

га́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. га́р га́ры
Р. га́ру га́раў
Д. га́ру га́рам
В. га́р га́ры
Т. га́рам га́рамі
М. га́ры га́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асы́пак, -пку, м. (спец.).

Тое, што асыпалася з гары ў выніку разбурэння пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)