beschléichen

* vt

1) падкра́двацца (да каго-н.); шпіёніць, віжава́ць (за кім-н.)

2) высок. ахо́пліваць, авало́дваць (аб пачуццях)

ein Gefühl der Angst beschlích ihn — яго́ ахапі́ла пачуццё стра́ху

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)