віжава́ць, -жу́ю, -жу́еш, -жу́е; -жу́й; незак. (разм.).

Сачыць, дапільноўваць.

|| наз. віжава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віжава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. віжу́ю віжу́ем
2-я ас. віжу́еш віжу́еце
3-я ас. віжу́е віжу́юць
Прошлы час
м. віжава́ў віжава́лі
ж. віжава́ла
н. віжава́ла
Загадны лад
2-я ас. віжу́й віжу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час віжу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

віжава́ць несов., разг. следи́ть, высле́живать, высма́тривать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віжава́ць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; незак.

Разм. Сачыць, наглядаць. Прыцемкам, калі не віжуе чужое вока, захапіўшы дзяружку і кажух, Крамер кіруецца на агарод. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віжава́ць разм. (сачыць, наглядаць) áufspüren vt; auf die Spur kómmen* (каго-н. D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Віжава́ць ’выведваць, выглядваць, шпегаваць, сачыць, падпільноўваць, падслухоўваць’ (БРС, КТС, карэліц.; Янк. Мат., Янк. I, Сцяшк. МГ; лаг., КЭС) — дэвербатыўнае ўтварэнне ад віж 1 (гл.) і суф. ‑ovati.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

szpiclować

незак. шпіёніць; віжаваць; шпегаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Віжаванае ’плата віжам за агляд’ (Гарб.) — субстантывізаваны прыметнік да віжаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

spítzeln

vi шпіёніць, віжава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

spioníeren

vi шпіёніць, віжава́ць, сачы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)