выдзяля́цца

1. (браць частку маёмасці) sich ábteilen;

2. (вылучацца) sich áuszeichnen;

3. фізіял., хім. áusscheiden* vi (s) sich ábsondern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бяле́ць

1. (рабіцца белым) weiß wérden; (ver)bléichen* vi (s);

2. (вылучацца белым колерам, віднецца) weiß schímmern, weiß schéinen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фон​I м. Grund m -(e)s, Gründe; Híntergrund m (тс. перан.);

вылуча́цца на фоне (тс. перан.) sich vom Híntergrund ábheben*;

служы́ць [быць] фонам каму-н., чаму-н. den Híntergrund bílden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

excel

[ɪkˈsel]

1.

v.t., (-ll-)

перасяга́ць, перавыша́ць (і́ншых), быць ле́пшым (за і́ншых)

He excelled his friends in mathematics — Ён быў ле́пшы за сваі́х сябро́ў у матэма́тыцы

2.

v.i. (in)

вылуча́цца, адзнача́цца

he excelled in wisdom — ён адзнача́ўся му́драсьцю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вырысо́ўвацца разм. (вылучацца на фоне чаго-н.) sich ábheben* (von D); sich ábzeichnen (von D або gégen A);

на гарызо́нце вырысо́ўваецца го́рны ланцу́г ein Gebírgszug zéichnet sich gégen den [vom] Hórizont ab

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

áuszeichnen

1.

vt

1) (mit D) адзнача́ць, узнагаро́джваць (чым-н.)

2) адро́зні- ваць; вылуча́ць, адзнача́ць

2.

(sich)

(durch A) вылуча́цца (чым-н.)

sich durch séine Kénntnisse ~ — вызнача́цца сваі́мі ве́дамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Figúr

f -, -en

1) фігу́ра, по́стаць

ein Bild in gánzer ~ — зды́мак на ўве́сь рост

2) ста́туя

◊ ~ máchen — імпані́раваць, вылуча́цца сваі́м вы́глядам

er gibt éine klägliche ~ — ён ро́біць ва́ртае жа́лю ўра́жанне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábstechen

*

1.

vt

1) тэх. выпуска́ць (чыгун)

2) зарэ́заць, закало́ць (жывёлу)

2.

vi

1) (gegen A, von D) вылуча́цца, адро́знівацца (ад каго-н., чаго-н.)

2) (s)

vom Lánde ~ — адча́льваць (ад берага)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hében

*

1.

vt

1) падыма́ць; спарт. вы́ціснуць (штангу)

2) павыша́ць, павялі́чваць

die Stímme ~ — павыша́ць го́лас

3) здыма́ць, выма́ць

aus der Érde ~ — выко́пваць з зямлі́

aus den Ángeln ~ — здыма́ць з заве́саў

4) вылуча́ць, падкрэ́слі- ваць, узмацня́ць (фарбы і да т.п.)

◊ éinen ~ — разм. перакулі́ць [кульну́ць] ча́рачку

2.

(sich)

1) падыма́цца

2) узвыша́цца, уздыма́цца

3) вылуча́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áufkommen

* vi (s)

1) падыма́цца

2) папраўля́цца

3) бат. выраста́ць, усхо́дзіць, прараста́ць

4) спарт. вылуча́цца

der Spórtler kómmt stark auf — спартсме́н ху́тка вылуча́ецца [прагрэсі́руе]

5) з’яўля́цца, узніка́ць

ein Verdácht kam auf — узні́кла падазрэ́нне

6) зраўня́цца, дагна́ць

gégen j-n nicht ~ können — быць не ў ста́не зраўня́цца з кім-н.

7) (für A) руча́цца, адка́зваць (за каго-н., што-н.)

8) увахо́дзіць ва ўжы́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)