бяле́ць

1. (рабіцца белым) weiß wérden; (ver)bléichen* vi (s);

2. (вылучацца белым колерам, віднецца) weiß schímmern, weiß schéinen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)