wring
[rɪŋ]
1.
v.t. wrung, wringing
1) выкру́чваць
to wring clothes — выкру́чваць бялі́зну
2) скру́чваць, лама́ць
3) выця́гваць
The old beggar could wring money from anyone by his sad story — Стары́ жабра́к патрапля́ў вы́цягнуць гро́шы ад ко́жнага сваёй су́мнай гісто́рыяй
4) узбуджа́ць, выкліка́ць боль, спага́ду
Their poverty wrung his heart — Іхная гале́ча бо́лем сьці́снула яму́ сэ́рца
2.
n.
выкру́чваньне, выціска́ньне n.
•
- wring one’s hands
- wring out
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ríngen*
1. vi (mit D, um A) змага́цца (з кім-н., з чым-н. за што-н.); спарт. ду́жацца, барука́цца;
óffen ~ актыўна змага́цца
2. vt выкру́чваць; выціска́ць (бялізну);
die Hände ~ лама́ць ру́кі (ад адчаю);
nach Átem ~ пра́гна глыта́ць паве́тра
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wrench
[rentʃ]
1.
n.
1) га́ечны ключ
2) рыво́к -ўка́ m.
to give it a sudden wrench — рапто́ўна пацягну́ць за што, рэ́зка ірвану́ць, таргану́ць што
The knob broke off when he gave it a sudden wrench — Кля́мка адлама́лася, калі́ ён рэ́зка пацягну́ў яе́
3) зьвіх, вы́віх -у m.
4) Figur. туга́, журба́ f.; боль -ю m.
it was a wrench to leave the old home — Балю́ча было́ пакіда́ць стары́ дом
5) Figur. перакру́чаньне (значэ́ньня, сэ́нсу)
2.
v.t.
1) выкру́чваць; вырыва́ць
The police officer wrenched the gun out of the man’s hand — Міліцыя́нт вы́рваў рэвальвэ́р з рук чалаве́ка
2) выві́хваць
He wrenched his arm — Ён вы́віхнуў руку́
3) перакру́чваць (значэ́ньне, сэнс)
•
- throw a wrench into
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)