áufrüsten

1.

vt

1) будава́ць; ста́віць

2) узбро́йваць

2.

vi узбро́йвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tunnel

[ˈtʌnəl]

1.

n.

тунэ́ль -ю m., падзе́мны ход

2.

v.

будава́ць тунэ́ль; прабіва́ць, право́дзіць тунэ́ль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zímmern

vt, vi цясля́рыць, майстрава́ць; будава́ць

sich (D) séine Zúkunft ~ — уладко́ўваць сваю́ бу́дучыню

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fortress

[ˈfɔrtrəs]

1.

n.

цьвярды́ня, крэ́пасьць, цытадэ́ль f.; форт -у m.

2.

v.t.

будава́ць цьвярды́ню, або́ ахо́ўваць цьвярды́няй

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

плаці́на​II ж. Damm m -(e)s, Dämme, Deich m -(e)s, -e; Wehr n -s, -e; Stáuwehr n, Stáudamm m;

будава́ць плаці́ну éinen Deich [Damm] báuen [áufführen]; déichen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

fabricate

[ˈfæbrɪkeɪt]

v.t.

1) будава́ць; вырабля́ць, фабрыкава́ць

2) зьбіра́ць машы́ну (склада́ць з гато́вых ча́стак)

3) выдумля́ць, хлусі́ць

4) падрабля́ць (дакумэ́нты)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áufrichten

1.

vt

1) падыма́ць, вы́прастаць

2) будава́ць, устана́ўліваць

2.

(sich)

1) падыма́цца, выпро́ствацца

2) падбадзёрвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

construct

[kənˈstrʌkt]

1.

v.t.

1) канструява́ць, будава́ць

2) склада́ць, ствара́ць (фа́булу для фі́льму, рама́ну)

2. [ˈkɑ:nstrʌkt]

n.

абстра́кт -у m., адця́гненае паня́цьце

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

báuen

1.

vt

1) будава́ць

2) апрацо́ўваць (поле)

2.

1.

vi (auf A) усклада́ць надзе́i, разлі́чваць (на каго-н., на што-н.)

auf sein gútes Glück ~ — спадзява́цца на сваё шча́сце

Schlösser in die Luft ~ — будава́ць паве́траныя за́мкі

2) разво́дзіць (расліны)

Wein ~ — разво́дзіць вінагра́д

3) (auf D) грунтава́ць (на чым-н. – меркаванне і г.д.)

auf Sand ~ — будава́ць на пяску́, тс. перан.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pinnacle

[ˈpɪnəkəl]

1.

n.

1) высо́кая вярша́ліна гары́

2) вяршы́ня f. (сла́вы), зэні́т -у m.

3) сьпіча́стая ве́жачка

2.

v.

узво́дзіць, будава́ць ве́жы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)