withhold

[wɪðˈhoʊld]

v.t., withheld, holding

1) адмаўля́ць

to withhold one’s consent — ня даць зго́ды

2) устры́мваць; уто́йваць

3) адлі́чваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wéigern

1.

vt (j-m) адмаўля́ць

2.

(sich)

адмаўля́цца; супраціўля́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verwéhren

vt (D) перашкаджа́ць (чаму-н.)

2) забараня́ць; адмаўля́ць, пярэ́чыць (каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábsprechen

* vt

1) адмаўля́ць, аспрэ́чваць

2) (mit j-m) дамо́віцца (з кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áufsagen

vt

1) гавары́ць (напамяць)

2) (j-m) адмаўля́ць (каму-н. у чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

léugnen

vt адмаўля́ць (што-н.), пярэ́чыць (чаму-н.); аспрэ́чваць (што-н.), не прызнава́ць (чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábweisen

* vt

1) адхіля́ць; адмаўля́ць; адсыла́ць

er wúrde abgewíesen — яму́ далі́ адка́з, яго́ не прынялі́

2) адбіва́ць (наступ)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábschlagen

*

1.

vt

1) адбіва́ць; адсяка́ць; збіва́ць

2) адмаўля́ць

2.

vi

1) зніжа́ць сваю́ ва́ртасць

2) спуска́ць, зліва́ць (ваду)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verwéigern

vt адмаўля́ць (у чым-н.); адхіля́ць (просьбу)

éinen Beféhl ~ — вайск. не падпара́дкавацца зага́ду

jéde Ántwort ~ — адмо́віцца адка́зваць (на пытанні)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

refuse

I [rɪˈfju:z]

1.

v.t.

адмаўля́ць; не прыма́ць

to refuse an offer — не прыня́ць прапано́вы

to refuse admittance — не дапусьці́ць, не прыня́ць

2.

v.i.

адмаўля́цца

to refuse to discuss the question — адмо́віцца абмярко́ўваць пыта́ньне

She is free to refuse — Яна́ мо́жа адмо́віцца

II [ˈrefju:s]

n.

сьмяцьцё n., адкі́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)