erfréuen

1.

vt ра́даваць

2.

(sich)

1.

(an D) ра́давацца (чаму-н.)

2) (G) карыста́цца, мець (аўтарытэ́т, рэпута́цыю)

sich éiner Belíеbtheit (G) ~ — карыста́цца папуля́рнасцю (у каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

flúchen

vi

1) ла́яцца, гавары́ць брды́кія сло́вы

2) (auf A) пракліна́ць (каго-н., што-н.)

j-m álles Böse an den Hals ~ — жада́ць каму́-н. усяля́кай напа́сці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

налята́ць​II, наляце́ць

1. (прыляцець у вялікай колькасці) ángeflogen kómmen*;

наляце́ла шмат мух viele Flíegen sind herbéigeflogen;

2. разм. (напасці) sich stürzen (на каго-н., што-н. auf A), hérfallen* vi (über A), überfállen* vt;

я́страб наляце́ў на курэ́й der Hábicht stürzte sich auf die Hühner;

3. (наткнуцца, наскочыць) stóßen* vi (s) (на што-н. A, gégen A); zusámmenstoßen* vi (s) (сутыкнуцца);

машы́на наляце́ла на слуп das Auto ráste [sáuste] gégen éinen Pfósten;

4. (накінуцца з лаянкай) hérfallen* vi (на каго-н. über A, з чым-н. mit);

5. (пра вецер, дождж і г. д.) heránstürmen vi (s), sich plötzlich erhé ben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

fly

I [flaɪ]

n., pl. flies

му́ха, му́шка f., dim.

a fly in the ointment — лы́жка дзёгцю ў бо́чцы мёду

II [flaɪ]

1.

v.i. flew, flown, flying; flied, flying

1) лётаць, ляце́ць

birds fly — пту́шкі лётаюць

2) разьвява́цца ў паве́тры, луна́ць (пра сьцяг, валасы́)

3) лётаць, ляце́ць самалётам

4) ляце́ць; імча́цца, імкну́ць

time flies — час ляці́ць

5) уцяка́ць

2.

v.t.

1) пушча́ць у паве́тра

to fly a kite — запуска́ць зьме́я

2) пералята́ць

3) кірава́ць самалётам

4) пераво́зіць самалётам

5) уцяка́ць ад каго́-чаго́, уніка́ць каго́-чаго́

3.

n.

1) кла́пан на гу́зікі; прарэ́х -а m., шыры́нка f.

2) адкідно́е пало́тнішча (дзьве́ры ў намёце)

3) даўжыня́ сьця́га

4) палёт -у m.

•

- fly at

- fly away

- fly by

- fly past

- fly through

- fly down

- fly in the face of

- fly off

- fly out

- fly over

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тру́сіць

1. разм. (палохацца) Angst háben (каго-н., чаго-н. vor D), sich fürchten (vor D); féige [kléinmütig] sein;

тру́сіць пе́рад небяспе́кай sich vor der Gefáhr verkríechen*;

2. (сыпкае) schütten vt;

3. (бегчы трушком) tráben vi (h, s);

4. (растрасаць) zerstréuen vt;

5. (трэсці) schütteln vt, rütteln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уссе́сці, уссе́сціся

1. (наваліцца ўсім сваім цяжарам) sich mit dem gánzen Gewícht légen (на што-н. auf A);

2. (забрацца) stéigen* vi (s);

* на каня́ aufs Pferd stéigen*, sich aufs Pferd schwíngen*;

3. разм. (на каго-н. з патрабаваннямі) (be)drängen vt; áufgehäuft wérden; überánsprucht sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нале́гчы

1. sich (án)stémmen; sich stützen (на каго-н., што-н. auf A);

нале́гчы на вёслы sich in die Rúder [Ríemen) légen;

2. перан. (зрабіць намаганне) sich ánstrengen; sich ins Zeug légen; sich auf etw. (A) légen;

нале́гчы на вучо́бу éifrig lérnen [studíeren], sich ins Lérnen [Stúdium] stürzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыпе́рці

1. (прыставіць) ánlehnen vt; verspérren vt, verrámmeln vt (чым-н. mit D);

2. (прыціснуць) drücken vt, drängen vt (да чаго-н., an A);

◊

прыпе́рці каго-н. да сцяны́ j-n an die Wand drücken, j-n in die Énge tréiben*, j-m zu Léibe rücken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раўня́цца

1. (рабіцца роўным) geébnet [geglättet] wérden;

2. перан. (па кім-н., на каго-н., на што-н.) sich ríchten nach (D), sich (D) j-n [etw.] zum Vórbild néhmen*; (з кім-н.) sich méssen*, sich gléichstellen аддз. (D);

3. вайск. sich áusrichten;

раўня́йся! (каманда) richt euch!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падману́ць

1. betrügen* vt, éinen Betrúg begéhen* (каго-н. an D); ánführen vt (падвесці); hintergéhen* vt (уводзіць у зман); hínters Licht führen, übers Ohr háuen*;

падману́ць дзяўчыну (спакусіць) ein Mädchen verführen;;

2. (парушаць абяцанне) sein Verspréchen nicht hálten*;

3. (не апраўдаць):

падману́ць спадзява́нні [даве́р] die Erwártungen [das Vertráuen] enttäuschen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)