раздзіма́ць

1. (рассеяць) usseinander blsen* vt, verwhen vt;

2. (агонь) entwchen vt, nfachen vt;

3. (надуць) ufblasen* vt;

4. безас:

у яго́ разду́ла твар sein Gescht ist geschwllen [gednsen];

у яго́ разду́ла жыво́т sein Bauch ist ufgebläht;

5. (перабольшваць) ufbauschen vt, übertriben* vt; schüren vt (стварыць шуміху);

раздзіма́ць вае́нную істэры́ю die Kregshysterie schüren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пацямне́ць dnkel wrden; sich verdnkeln, sich verfnstern;

яго́ твар пацямне́ў sein Gescht wurde fnster;

у мяне́ пацямне́ла ў вача́х mir wrde schwarz vor ugen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

напіса́ны (uf)geschreben;

у яго́ на лбе напіса́на es steht ihm auf der Stirn [ins Gescht] geschreben;

яму́ на раду́ было́ напіса́на es war sein Schcksal

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адто́чаны

1. geschärft, geschlffen; gesptzt (аловак і г. д);

2. (дасканалы па форме) geschlffen, gefilt; whlgeformt;

сло́вы ў яго адто́чаны sine Wrte sind trffend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скруці́ць

1. (нітку і г. д) (zusmmen)drhen vt;

2. (звязаць) zusmmenbinden* vt;

3. разм:

яго́ скруці́ла хваро́ба die Krnkheit hat ihn arg mtgenommen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сцяцьII разм (сціснуць) zusmmenpressen vt;

сця зу́бы die Zähne zusmmenbeißen*;

ад стра́ху ў яго́ сцяла го́рла die Angst schnürte ihm die Khle zu

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

his

[hɪz]

1.

pron.

яго́ны, яго́

This hat is his — Гэ́та яго́ны капялю́ш

2.

adj.

яго́ны; свой, свая́, сваё

He took his hat — Ён узя́ў свой капялю́ш

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rankle

[ˈræŋkəl]

v.i.

1) гнаі́цца

2) бале́ць; му́чыць, гры́зьці; кро́іць сэ́рца

The memory of the insult rankled in his mind — Успамі́н пра абра́зу ўсё яшчэ́ яго́ му́чыў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

goodness

[ˈgʊdnəs]

1.

n.

1) дабрыня́ f.

2) даскана́ласьць, дабрадзе́йнасьць f.

2.

interj.

о́кліч зьдзіўленьня) О, Бо́жа!

goodness knows — Бог ве́дае, хто яго́ ве́дае

- for goodness sake

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rücksichtlich

prp (G) з прычы́ны (чаго-н.), улі́чваючы (што-н.);

~ sines Zstandes улі́чваючы яго́ стан

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)