раздзіма́ць
1. (рассеяць) áusseinander blásen* vt, verwéhen vt;
2. (агонь) entwáchen vt, ánfachen vt;
3. (надуць) áufblasen* vt;
4. безас:
у яго́ разду́ла твар sein Gesícht ist geschwóllen [gedúnsen];
у яго́ разду́ла жыво́т sein Bauch ist áufgebläht;
5. (перабольшваць) áufbauschen vt, übertréiben* vt; schüren vt (стварыць шуміху);
раздзіма́ць вае́нную істэры́ю die Kríegshysterie schüren
 Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)  
пацямне́ць dúnkel wérden; sich verdúnkeln, sich verfínstern;
яго́ твар пацямне́ў sein Gesícht wurde fínster;
у мяне́ пацямне́ла ў вача́х mir wúrde schwarz vor Áugen
 Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)  
напіса́ны (áuf)geschríeben;
◊ у яго́ на лбе напіса́на es steht ihm auf der Stirn [ins Gesícht] geschríeben;
яму́ на раду́ было́ напіса́на es war sein Schícksal
 Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)  
адто́чаны
1. geschärft, geschlíffen; gespítzt (аловак і г. д);
2. (дасканалы па форме) geschlíffen, geféilt; wóhlgeformt;
сло́вы ў яго адто́чаны séine Wórte sind tréffend
 Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)  
скруці́ць
1. (нітку і г. д) (zusámmen)dréhen vt;
2. (звязаць) zusámmenbinden* vt;
3. разм:
яго́ скруці́ла хваро́ба die Kránkheit hat ihn arg mítgenommen
 Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)  
сцяцьII разм (сціснуць) zusámmenpressen vt;
сця зу́бы die Zähne zusámmenbeißen*;
ад стра́ху ў яго́ сцяла го́рла die Angst schnürte ihm die Kéhle zu
 Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)  
his
[hɪz]
1.
pron.
яго́ны, яго́
This hat is his — Гэ́та яго́ны капялю́ш
2.
adj.
яго́ны; свой, свая́, сваё
He took his hat — Ён узя́ў свой капялю́ш
 Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)  
rankle
[ˈræŋkəl]
v.i.
1) гнаі́цца
2) бале́ць; му́чыць, гры́зьці; кро́іць сэ́рца
The memory of the insult rankled in his mind — Успамі́н пра абра́зу ўсё яшчэ́ яго́ му́чыў
 Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)  
goodness
[ˈgʊdnəs]
1.
n.
1) дабрыня́ f.
2) даскана́ласьць, дабрадзе́йнасьць f.
2.
interj.
(во́кліч зьдзіўленьня) О, Бо́жа!
goodness knows — Бог ве́дае, хто яго́ ве́дае
•
- for goodness sake
 Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)  
rücksichtlich
prp (G) з прычы́ны (чаго-н.), улі́чваючы (што-н.);
~ séines Zústandes улі́чваючы яго́ стан
 Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)