Verbum

прыко́нчыць разм.

1. (скарыстаць) áufbrauchen vt; áufessen* vt (з’есці);

прыко́нчыць запа́сы die Vórräte áufbrauchen;

2. (забіць) den Rest gében*, den Gár¦aus máchen (каго-н. D), j-n um die Écke bríngen*

пільнава́цца

1. nicht weit géhen* vi (s), nicht wéggehen* vi (s) (каго-н., чаго-н. von D);

2. (прытрымлівацца) sich hálten* (чаго-н. an A);

пільнава́цца пра́вага [ле́вага] бо́ку sich rechts [línks] hálten*

со́вацца разм.

1. гл. снoўдацца;

2. (пайсці) géhen* vi (да каго-н. zu D);

3. (умяшацца) sich (úngebeten) éinmischen;

◊

не со́вайся не ў свае́ спра́вы kümmere dich nicht um [steck déine Náse nicht] frémde Ángelegenheiten

шту́рхаць

1. stóßen* vi; drängen vt; púffen vt (разм.);

шту́рхаць каго-н. j-n ánstoßen*, j-m éinen Stoß versétzen;

2. спарт. (ядро) stóßen* vt;

шту́рхаць шта́нгу ein Gewícht hében* [stóßen*]

шы́я ж. анат. Hals m -es, Hälse;

◊

гнаць у шы́ю каго-н. груб. j-mzéigen, wo der Zímmermann das Loch gelássen hat;

скруці́ць[злама́ць] сабе́ шы́ю sich (D) den Hals bréchen*

бака́л м. Wéinglas n -es, -gläser; Séktglas n; Römer m -s, - (з каляровага шкла);

падня́ць бака́л за каго-н. das Glas auf j-s Wohl erhében*; auf j-s Wohl trínken*

накірава́ць, накіро́ўваць

1. ríchten vt; áusrichten vt; léiten vt; orientíeren vt; lénken vt (на што-н. auf A);

накірава́ць на слу́шны шлях in die ríchtige Bahn lénken;

накірава́ць ува́гу каго-н. j-n áufmerksam máchen (на што-н. auf A);

накірава́ць збро́ю на во́рага die Wáffe gégen [wíder (высок.)] den Feind ríchten;

2. (паслаць, адправіць) schícken vt, (ent)sénden* vt; verwéisen* vt (да каго-н. auf A); delegíeren vt; éinweisen* vt (у санаторый і г. д.);

накірава́ць на вучо́бу (у ВНУ) zum Stúdi¦um schícken;

3. (адрасаваць) ríchten vt (да каго-н. an A);

накіру́йце ва́шу зая́ву да яго́ ríchten Sie Ihr Gesúch an ihn

вы́ставіць, выстаўля́цца

1. vórwärts stéllen, vórwärts schíeben*, vórwärts rücken (наперад); hináusstellen vt (наверх, вонкі);

2. (вылучыць) áufstellen vt;

вы́ставіць кандыдату́ру j-n als Kandidáten áufstellen [vórschlagen*];

вы́ставіць патрабава́нне éine Fórderung stéllen;

вы́ставіць кама́нду спарт. éine Mánnschaft áufstellen;

3. (выняць устаўленае) heráusnehmen* vt;

4. (напаказ) áusstellen vt, zur Schau stéllen;

вы́ставіць карці́ну ein Bild [ein Gemälde] áusstellen;

5. (адзнакі і г. д.) gében* vt;

6. разм. (прагнаць) an die Luft sétzen;

◊

вы́ставіць каго-н за дзве́ры j-m die Tür wéisen;

7. (ахарактарызаваць) hínstellen vt, zéigen vt;

вы́ставіць каго-н у до́брым све́це j-n in ein günstiges Lícht sétzen [rücken, stéllen];

вы́ставіць каго-н на смех [пасме́шышча] j-n lächerlich máchen