Verbum

ініцыяты́ва ж Initiatíve [-və] f -, -n; Ánregung f -, -en;

вы́явіць ініцыяты́ву Initiatíve zéigen;

з ула́снай ініцыяты́вы aus éigener Initiatíve, aus éige nem Ántrieb;

з ініцыяты́вы каго-н auf Ánregung (G), ángeregt von (D);

узя́ць ініцыяты́ву ў свае́ ру́кі die Initiatíve ergréifen*;

ён вало́дае ініцыяты́вай die Initia tíve geht von ihm aus [liegt bei ihm];

ініцыяты́ва зыхо́дзіць ад… die Initia tíve liegt bei… (D);

заканада́ўчая ініцыяты́ва Initíatívrecht n -(e)s

а́рышт м

1. Verháftung f -, -en, Inhaftíerung f -, -en, Inháftnahme f -; Arrést m -es, -e;

узя́ць [пасадзі́ць] пад а́рышт verhaften vt, in Haft néhmen*, inhaftíeren vt;

пад а́рыштам hínter Schloss und Riegel;

вы́даць о́рдэр на а́рышт юрыд éinen Háftbefehl erlássen*;

2. (забарона распараджацца чым-н) юрыд Beschlágnahme f -;

а́рышт раху́нку Kóntensperrung f -;

накла́сці а́рышт beschlágnahmen vt, mit Beschlág belégen;

зняць а́рышт die Beschlágnahme áufheben*; fréigeben* аддз vt

асно́ва ж

1. Grúndlage f -, -n, Básis f -;

пакла́сці ў асно́ву zu Grúnde [zugrúnde] légen;

быць [ляжа́ць]

у асно́ве (чаго-н) (einer Sáche) zu Grúnde [zugrúnde] líegen*;

узя́ць за асно́ву als Básis néhmen*;

закла́сці асно́ву den Grund légen (чаго-н zu D);

2. мн:

асно́вы Grúndlagen pl, Eleménte pl; Grúndfesten pl;

асно́вы існава́ння Existenzgrundlagen pl;

3. лінгв Stamm m -(e)s, Stämme;

асно́ва сло́ва Wórtstamm;

4. тэкст Kétte f -, -n

падабра́ць

1. (падняць) áufheben* vt; áufsammeln vt (сабраць);

падабра́ць (па)ра́неных die Verwúndeten áufsammeln [bérgen*];

2. (выбраць) áussuchen vt, pássend áuswählen;

падабра́ць ключ den pássenden Schlüssel fínden*;

падабра́ць акуля́ры sich (D) éine Brílle ánpassen;

3. разм (знайшоўшы, узяць з сабою) mítnehmen* vt;

4. (прыўзняць уверх) hóchheben* аддз vt;

5. (схаваць пад што-н) verstécken vt; únterschlagen* vt;

падабра́ць пад сябе́ но́гі die Béine únterschlagen*;

6. (сабраць усё) zusámmensammeln vt

доўг м

1. гл aбавязак;

2. разм (пазыка) Schuld f -, -en;

даўгі́ мн Schúlden pl, Áußenstände pl, Verbíndlichkeiten pl, Áltschulden pl;

узя́ць у доўг (sich) (áus)léihen*, bórgen vt;

даць у доўг (ver)léihen* vt, áusleihen* vt;

уле́зці ў даўгі́ sich verschúlden;

адда́ць даўгі́ die Schúlden zurückzahlen [begléichen*]; aus den Schúlden kómmen*;

◊ быць у даўгу́, як у шаўку́ bis über die Óhren in Schúlden stécken; mehr Schúlden als Háare auf dem Kopf háben

пайсці́

1. géhen* vi (s);

ён пайшо́ў у го́сці er ist j-n besúchen gegángen (да каго-н); er macht éinen Besúch;

пайшлі! géhen wir!;

не пайсці́ на кары́сць kéinen Nútzen [Ségen] bríngen*;

пайсці́ на што-н sich auf etwas éinlassen*;

◊ калі на то́е пайшло́ wenn es drauf ánkommt;

2. перан (узяць пачатак) stámmen vi (s), ábstammen vi (s), hérstammen vi (s), entstámmen vi (s) (D) (быць родам);

◊ далёка пайсці́ перан es weit bríngen*