Verbum

узабра́цца erstéigen* vt; empórsteigen* vi (s); heráufsteigen* vi (s), heráufklettern vi (s), heráufklimmen* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць); hináufsteigen* vi (s), hináufklettern vi (s), hináufklimmen* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць); sich hináufarbeiten (з цяжкасцю);

узабра́цца на гару́ den Berg bestéigen*;

узабра́цца на вяршы́ню гары́ den Gípfel des Bérges erstéigen*

чу́біць разм. záusen vt; zérren vt, zíehen* vt; an den Háaren zíehen*;

◊

хто каго́ лю́біць, той таго́ й чу́біць ≅ was sich liebt, das neckt sich

дачака́цца, дачака́ць

1. (з’яўленне чаканага) erwárten vt;

ён дачака́ўся ўрэ́шце пісьма́ er erhíelt éndlich den lángerwarteten Brief;

мы дачака́ліся яго́ прыхо́ду wir wárteten, bis er kam;

2. разм. (дайсці да таго, што…) es sowéit bríngen*;

ён дачака́ўся таго́, што яго́ зво́льнілі er bráchte es sowéit, dass man ihn entlíeß;

◊

чака́ем не дачака́емся wir können es kaum erwárten