Verbum

verbítten

* vt

sich (D) etw. ~ — пярэ́чыць, пратэстава́ць су́праць чаго́-н.

ich verbítte mir díesen Ton — прашу́ не размаўля́ць са мной такі́м то́нам

Vermíttlung, Vermíttelung

f -, -en

1) пасрэ́дніцтва, садзе́йнічанне

durch ~ — дзя́куючы садзе́йнічанню [пасрэ́дніцтву]

2) перада́ча (вопыту, ведаў); давядзе́нне да свядо́масці (значэння чаго-н.)

3) камута́тар

bángen

1.

vi бая́цца; непако́іцца

es bangt mir (vor D) — я барся (чаго-н.)

2.

(sich)

(nach D) тужы́ць (па кім-н.)

=bar

суфікс прыметнікаў, указвае на:

1) наяўнасць чаго-н.: frúchtbar урадлі́вы

2) прыдатнасць, магчымасць выкарыстання з пэўнай мэтай: éssbar ядо́мы i г.д.

Sums

m -es разм.

1) зу́мканне

2) пусты́я размо́вы, балбатня́, лухта́

(éinen) gróßen ~ máchen (um A) — падня́ць шум (з-за чаго-н.)

Ábkehr

f -

1) адмо́ва; адыхо́д (ад веры, перакананняў)

zur ~ von etw. (D) áuffordern — закліка́ць да адмо́вы (ад чаго-н.)

2) адхіле́нне, ухіле́нне

ábwehren

vt

1) прадухіля́ць

2) адхіля́ць

3) адхіля́ць

ein Únglück ~ — адхіля́ць небяспе́ку; адмаўля́цца (ад чаго-н.)

éinen Éinwand ~ — адхіля́ць пя́рэчанне; адбіва́ць (напад)

ánreihen

1.

vt далуча́ць, размяшча́ць радко́м

2.

(sich)

1) станаві́цца ў шэ́раг

2) (an A) далуча́цца (да каго-н., да чаго-н.)

ábtun

* vt

1) здыма́ць (паліто)

2) пако́нчыць, распра́віцца (з чым-н.)

etw. mit éinem Scherz ~ — ператвары́ць што-н. у жарт

die Sáche still ~ — замя́ць спра́ву

3) перан. вызваля́цца (ад чаго-н.), кі- да́ць (што-н.)

éine Gewóhnheit ~ — кі́нуць прывы́чку, адвы́кнуць (ад чаго-н.)

4) забіва́ць, рэ́заць, кало́ць (жывёлу)