wécken

vt

1) будзі́ць, абуджа́ць

j-n aus dem Schlaf ~ — разбудзі́ць каго́-н.

2) абудзі́ць, вы́клікаць (інтарэс і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падазрэ́нне н. Verdácht m -(e)s; Verdächtigung f -;

выкліка́ць падазрэ́нне ў каго-н. bei j-m Verdácht errégen;

наклі́каць на сябе́ падазрэ́нне sich verdächtig máchen, in Verdácht kómmen* [geráten*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скалану́ць

1. (выклікаць дрыжанне) erzíttern vt, schütteln vt;

2. (перамяшаць) durch Schütteln vermíschen;

3. (вывесці з раўнавагі) aus dem Gléichgewicht bríngen*; in Wut bríngen* (каго-н. A), erzürnen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адле́жаць, адляжа́ць

1. (выклікаць змяненне) taub [gefühllos] máchen;

ён адле́жаў сабе́ руку́ sein Arm ist vom Líegen ganz steif;

2. (праляжаць у пасцелі):

адле́жаць ме́сяц éinen Mónat im Bett zúbringen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

áufregen

1.

vt

1) хвалява́ць, узру́шваць; нервава́цца

2) высок. выкліка́ць, абуджа́ць

2.

(sich)

(über A) хвалява́цца (з прычыны чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

conjure

[ˈkɑ:ndʒər]

1.

v.

1) закліна́ць (чарадзе́йнымі сло́вамі)

2) вядзьма́рыць, чарава́ць

3) [kənˈdʒʊr] прасі́ць; упро́шваць; закліна́ць

2.

v.i.

1) выкліка́ць ду́хаў

2) пака́зваць фо́кусы, займа́цца штука́рствам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

супрацьдзе́янне н. Wíderstand m -(e)s, -stände; Rückwirkung f -, -en, Gégenwirkung f (рэакцыя);

рабі́ць супрацьдзе́янне каму-н. j-m Wíderstand léisten; gégen j-n Front máchen;

вы́клікаць супрацьдзе́янне Gégenwirkung áuslösen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

stampede

[stæmˈpi:d]

1.

n.

1) пані́чныя ўцёкі (ста́тку, нато́ўпу)

2) стыхі́йны ма́савы рух

3) каўбо́йскія спабо́рніцтвы

2.

v.i.

пані́чна ўцяка́ць, разьбяга́цца

3.

v.t.

выкліка́ць пані́чныя ўцёкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fuss

[fʌs]

1.

n.

1) празьме́рная мітусьня́

2) пусты́я гу́таркі або́ турбо́ты

3) мітусьлі́вец -ўца m., неспако́йны чалаве́к

2.

v.i.

мітусі́цца

3.

v.t.

выкліка́ць неспако́й, турбава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áuslösen

1.

vt

1) выкліка́ць; змуша́ць; быць прычы́най

2) расчапля́ць, размыка́ць

3) выкупля́ць, вызваля́ць (пры дапамозе выкупу)

2.

(sich) узня́цца, вы́бухнуць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)