Verbum

dúrsten, dürsten

vi смя́гнуць, адчува́ць сма́гу

nach etw. (D) ~ — пра́гнуць, жада́ць чаго́-н.

mich dürstet — мне хо́чацца піць

éingewöhnen

1.

vt прывуча́ць

2.

(sich)

(in a) прывыка́ць (да чаго-н.); звыка́цца, асво́йвацца (з чым-н.); акліматызава́цца

entríngen

*

1.

vt (D) вырыва́ць (у каго-н.)

2.

(sich)

(D) вы́рвацца (у каго-н. з чаго-н.)

entstéhen

* vi (s)

1) узніка́ць

2) выніка́ць (з чаго-н.)

◊ was auch daráus ~ mag — няха́й бу́дзе, што бу́дзе

erlássen

* vt

1) выдава́ць (законы)

2) вызваля́ць (ад чаго-н.)

éine Stráfe ~ — здыма́ць ка́ру

éinen Beféhl ~ — вы́даць зага́д

erpícht

a (auf A) сква́пны; ла́сы (на што-н.)

auf etw. (A) ~ sein — быць ахво́чым да чаго́-н.

über=

1.

аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:

1) рух паверх чаго-н.: überlegen палажы́ць (звеху чаго-н.); überspannen абця́гваць зве́рху [паве́рх] (чаго-н.)

2) рух праз [цераз] што-н.: überfliegen* пералята́ць

3) перавышэнне былога узроўню: überfließen* пераліва́цца (цераз край)

4) няпоўнае выкарыстанне: überlassen* пакіда́ць (пра запас), прыхо́ўваць

2.

неаддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:

1) рух паўзверх чаго-н., або цераз, праз што-н.: überflíegen* праляце́ць (над чым-н.), пераляце́ць (што-н.); прабе́гчы вачы́ма

2) распаўсюджанне дзеяння на ўвесь прадмет: überséhen* агляда́ць, акі́дваць по́глядам [по́зіркам]

3) пропуск, недагляд: überséhen* прапусці́ць (памылку)

4) паўтарэнне дзеяння: überárbeiten* перарабі́ць

5) перадачу чаго-н.: überlássen* уступа́ць; пакіда́ць; прадстаўля́ць

6) празмернасць дзеяння: übertréiben* перабо́льшваць

léhnen

1.

vt (an, gegen A) прыхіля́ць, прыстаўля́ць (да чаго-н.)

2.

(sich)

1) (an, gegen A) прыпіра́цца, прыхіля́цца (да чаго-н.), абапіра́цца, аблако́чвацца (на што-н.)

2) (über A) пераве́швацца (цераз што-н.)

sich aus dem Fénster ~ — высо́ўвацца з акна́

Geschmáck

m -(e)s, -schmäcke густ, смак

~ fínden* [bekómmen*, gewínnen*] (an D) — прыахво́ціцца (да чаго-н.), заахво́ціцца (чым-н.)

in den ~ von etw. (D) kómmen* — адчу́ць смак да чаго́-н.

◊ über den ~ lässt sich nicht stréiten* — аб гу́стах не спрача́юцца

ábleiten

vt

1) адво́дзіць

2) выво́дзіць (ад чаго-н.); утвара́ць (ад чаго-н.)

díeses Wort ist vom Gríechischen ábgeleitet — гэ́тае сло́ва грэ́часкага пахо́джання

3) зво́дзіць, збіва́ць (з дарогі)

j-n von der réchten Bahn ~ — зво́дзіць, збіва́ць каго́-н. з пра́вільнага шэ́цху