ла́дны, -ая, -ае (разм.).
1. Досыць вялікі, значны, немалы.
Ладная скіба.
2. Зграбны, прыгожы, спраўны.
Л. хлопец.
3. Добры, зусім здавальняючы.
Ладная хата.
|| наз. ла́днасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ла́дны разг.
1. (большой по размеру, весу, количеству) прили́чный, изря́дный; поря́дочный;
л. кусо́к — прили́чный (изря́дный) кусо́к;
2. (о фигуре) стро́йный, ста́тный, хорошо́ сложённый; ла́дный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ла́дны, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Немалы, значны, досыць вялікі. Сімон завярнуў у завулак, зрабіўшы ладны крук. Самуйлёнак. [Гаспадыня] паставіла на стол ладны чыгунок гарачай бульбы і гліняную міску кіслага малака. Грахоўскі. // Вялікі па колькасці. За бацькавым сталом збіралася ладная сямейка, ажно адзінаццаць душ. С. Александровіч.
2. Зграбны, стройны, прыгожы. Шарсцяная армейская гімнасцёрка і брыджы .. добра аблягалі ладную постаць. Мележ. У пакой увайшоў старшыня сельсавета Іван Сямёнавіч Андруш, высокі, ладны мужчына з цёмнымі вачамі. В. Вольскі.
3. Зусім здавальняючы, добры; спраўны. Сапраўды, хата ладная, чыстая, прыбраная, усё вакол дагледжана. В. Вольскі. — Мы работы не баімся, абы харч ладны, — асцярожна ўставіў [слова] нізкарослы чарнявы лейтэнант Гусараў. Алешка. У войта і ў Вруя было па пары ладных валоў, адкормленых і з вялікімі рагамі. Колас.
4. Дружны, зладжаны. З барханаў Турксіба, З Каўказскіх вышынь, З палёў ільняной Беларусі Цякуць эшалоны сырцу і машын У цёплым і ладным хаўрусе. Лявонны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ла́дны
1. (значны) groß, zíemlich groß;
2. разм (зграбны) schlank; gut áussehend, gut gebáut; schön
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
shapely [ˈʃeɪpli] adj. згра́бны, ла́дны (асабліва пра жаночую фігуру)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Лэпскі ’лоўкі, моцны’ (Сцяшк.), ’харошы, пахвальны’ (Нас.), ’ладны’ (карэліц., З нар. сл.; стаўб., Жыв. сл.), ’ніштаваты’ (карэліц., Нар. словатв.), лэпска ’добра’ (Нас. Сб.). Запазычана з польск. łebski і łepski ’разумны, спрытны’, ’ладны, велікаваты’, ’прыгожы’, ’недарагі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
good-looking
[,gʊdˈlʊkɪŋ]
adj.
прыго́жы, ла́дны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
грува́сткі, ‑ая, ‑ае.
Вельмі вялікі, грузны, масіўны. Першыя радыёпрыёмнікі былі з ладны чамадан, вялікія і грувасткія. Шыловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цыбатава́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Трохі цыбаты. Ён, Станіслаў, цыбатаваты, ужо ладны падлетак, бяжыць па .. соль у .. краму. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
handsome [ˈhænsəm] adj.
1. прыго́жы, згра́бны (пра мужчын)
2. до́сыць вялі́кі, ла́дны;
a handsome profit до́бры дахо́д
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)