ла́дны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ла́дны ла́дная ла́днае ла́дныя
Р. ла́днага ла́днай
ла́днае		 ла́днага ла́дных
Д. ла́днаму ла́днай ла́днаму ла́дным
В. ла́дны (неадуш.)
ла́днага (адуш.)		 ла́дную ла́днае ла́дныя (неадуш.)
ла́дных (адуш.)
Т. ла́дным ла́днай
ла́днаю		 ла́дным ла́днымі
М. ла́дным ла́днай ла́дным ла́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ла́дны, -ая, -ае (разм.).

1. Досыць вялікі, значны, немалы.

Ладная скіба.

2. Зграбны, прыгожы, спраўны.

Л. хлопец.

3. Добры, зусім здавальняючы.

Ладная хата.

|| наз. ла́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́дны разг.

1. (большой по размеру, весу, количеству) прили́чный, изря́дный; поря́дочный;

л. кусо́к — прили́чный (изря́дный) кусо́к;

2. (о фигуре) стро́йный, ста́тный, хорошо́ сложённый; ла́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́дны, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Немалы, значны, досыць вялікі. Сімон завярнуў у завулак, зрабіўшы ладны крук. Самуйлёнак. [Гаспадыня] паставіла на стол ладны чыгунок гарачай бульбы і гліняную міску кіслага малака. Грахоўскі. // Вялікі па колькасці. За бацькавым сталом збіралася ладная сямейка, ажно адзінаццаць душ. С. Александровіч.

2. Зграбны, стройны, прыгожы. Шарсцяная армейская гімнасцёрка і брыджы .. добра аблягалі ладную постаць. Мележ. У пакой увайшоў старшыня сельсавета Іван Сямёнавіч Андруш, высокі, ладны мужчына з цёмнымі вачамі. В. Вольскі.

3. Зусім здавальняючы, добры; спраўны. Сапраўды, хата ладная, чыстая, прыбраная, усё вакол дагледжана. В. Вольскі. — Мы работы не баімся, абы харч ладны, — асцярожна ўставіў [слова] нізкарослы чарнявы лейтэнант Гусараў. Алешка. У войта і ў Вруя было па пары ладных валоў, адкормленых і з вялікімі рагамі. Колас.

4. Дружны, зладжаны. З барханаў Турксіба, З Каўказскіх вышынь, З палёў ільняной Беларусі Цякуць эшалоны сырцу і машын У цёплым і ладным хаўрусе. Лявонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́дны

1. (значны) groß, zíemlich groß;

2. разм. (зграбны) schlank; gut áussehend, gut gebáut; schön

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

shapely [ˈʃeɪpli] adj. згра́бны, ла́дны (асабліва пра жаночую фігуру)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Лэпскі ’лоўкі, моцны’ (Сцяшк.), ’харошы, пахвальны’ (Нас.), ’ладны’ (карэліц., З нар. сл.; стаўб., Жыв. сл.), ’ніштаваты’ (карэліц., Нар. словатв.), лэпска ’добра’ (Нас. Сб.). Запазычана з польск. łebski і łepski ’разумны, спрытны’, ’ладны, велікаваты’, ’прыгожы’, ’недарагі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

good-looking

[,gʊdˈlʊkɪŋ]

adj.

прыго́жы, ла́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

грува́сткі, ‑ая, ‑ае.

Вельмі вялікі, грузны, масіўны. Першыя радыёпрыёмнікі былі з ладны чамадан, вялікія і грувасткія. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыбатава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Трохі цыбаты. Ён, Станіслаў, цыбатаваты, ужо ладны падлетак, бяжыць па .. соль у .. краму. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)