ры́тміка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

1. Сістэма і характар рытму. Рытміка верша вар’іруецца надзвычай лёгка і натуральна, яна дапасавана да агульнай апавядальнай танальнасці твора. Гіст. бел. сав. літ.

2. Вучэнне аб рытме (у вершах, музыцы, танцах і пад.).

3. Сістэма фізічных практыкаванняў пад музыку, якая мае мэту развіваць пачуццё рытму. Урок рытмікі.

[Ад грэч. rhithmikós — суразмерны, стройны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наву́ка, -і, ДМ -ву́цы, мн. -і, -ву́к, ж.

1. Сістэма ведаў аб заканамернасцях развіцця прыроды, грамадства і мыслення, а таксама асобная галіна гэтых ведаў

Развіццё навукі.

Гуманітарныя навукі.

2. толькі адз. Навыкі, веды, якія чалавек атрымлівае ў выніку свайго навучання або жыццёвага вопыту.

Гэтая справа патрабуе навукі.

3. толькі адз. Павучанне, настаўленне; урок.

Гэта будзе навукай на ўсё жыццё.

4. толькі адз. Навучанне, вучоба (разм.).

Хлопец здатны да навукі.

|| прым. навуко́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Навуковая праблема.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зада́ть сов., в разн. знач. зада́ць, даць;

зада́ть уро́к зада́ць (даць) уро́к;

зада́ть ко́рму зада́ць (даць) ко́рму;

зада́ть хлопо́т разг. зада́ць (даць) кло́пату;

зада́ть бал зада́ць (даць) баль;

я тебе́ зада́м разг. я табе́ дам;

◊

зада́ть тон зада́ць тон;

зада́ть жа́ру даць ды́хту;

зада́ть пе́рцу даць пе́рцу;

зада́ть лататы́ (стрекача́, тя́гу) зада́ць дра́ла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́бны в разн. знач. про́бный;

п. ўрок — про́бный уро́к;

~ная сталь — про́бная сталь;

◊ п. ка́мень — про́бный ка́мень;

п. шар — про́бный шар

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Заня́так ’справа; урок’. Ад дзеяслова *za(n)ę‑ti утварыўся дзеепрыемнік *zanęt‑, да якога далучаны суфікс ‑ъk‑ъ, у той час як рус., укр. формы занятие (‑я), заняття утвораны з суф. *‑ij‑e, як і ў польск. (без ‑n‑, што ўстаўлялася пад уплывам прэфіксаў *sъn‑, *kъn‑) zajęcie ’тс’. Аснова *za(n)‑ę‑ ўключае корань *ę‑//*im‑//*em‑; гл. узяць, ёмкі і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

verbúmmeln

vt разм.

1) прагуля́ць (дзень, урок)

2) забы́цца, праваро́ніць, прапусці́ць

3) прамата́ць [праманта́чыць] (грошы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

падву́чваць разм

1. (урок і г. д.) (noch étwas) lérnen vt;

2. (падгаварыць) ánstiften vt;

3. (навучыць) léhren vt; béibringen* (каго-н D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

паказа́льны

1. (узорны) Múster-, mústergültig; Schau-;

паказа́льны уро́к Músterstunde f -, -n;

2. юрыд:

паказа́льны суд [працэ́с] Scháuprozess m -es, -e;

3. (характэрны) kénnzeichnend, charakterístisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Lektión

f -, -en

1) уро́к

2) ле́кцыя

j-m éine ~ ertéilen — зрабі́ць каму́-н. вымо́ву

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

greka

ж.

1. (старажытна)грэчаская мова і літаратура;

2. школьн. урок (старажытна)грэчаскай мовы і літаратуры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)