абліва́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абліваць — абліць і аблівацца — абліцца.

2. Водная працэдура. Ранішнія абліванні і абціранні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

1. Пашкодзіць скуру гарачай парай або кіпнем. Апарыць рукі.

2. Абліць кіпнем. Апарыць мякіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́блівак ’яйцо з тонкай шкарлупінай’ (Шат., Мат. Гом., Інстр. I). Рус. о́бливок ’непалітая градка або яе частка; поле, якое абмінае дождж’. Да абліць. Гл. вылівак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обда́ть сов.

1. (облить) аблі́ць, мног. паабліва́ць;

обда́ть фру́кты водо́й аблі́ць фру́кты вадо́й;

обда́ть кипятко́м аблі́ць кі́пнем (кі́петнем, ва́рам);

обда́ть гря́зью аблі́ць гра́ззю;

2. (охватить, пронизать) ахапі́ць, паве́яць (на каго, што, чым-небудзь);

его́ обда́ло хо́лодом на яго́ паве́яла хо́ладам;

3. перен. агарну́ць, паве́яць (на каго, што, чым-небудзь);

меня́ обда́ло че́м-то родны́м на мяне́ паве́яла не́чым ро́дным;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апы́рскаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Абліць, пакрыць пырскамі, дробнымі кроплямі.

А. вадой.

|| незак. апы́рскваць, -аю, -аеш, -ае.

|| аднакр. апы́рснуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| звар. апы́рскацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. апы́рсквацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. апы́рскванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абвары́ць, -вару́, -ва́рыш, -ва́рыць; -ва́раны; зак., каго-што.

1. Паварыць крыху.

А. мяса.

2. Абліць варам, апячы гарачай вадой.

А. рукі.

|| незак. абва́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. абвары́цца, -вару́ся, -ва́рышся, -ва́рыцца; незак. абва́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. абва́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шва́ркнуть сов., однокр., прост.

1. шпурну́ць;

2. (ударить с силой) хво́снуць;

3. (облить) аблі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблі́ты

1. обли́тый;

2. ока́ченный, о́бданный, обли́тый;

1, 2 см. аблі́ць;

◊ як ва́рам а. — сло́вно кипятко́м ошпа́ренный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазаліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Заліць, затапіць усё, многае.

Паводка пазалівала паплавы.

2. Абліць, запэцкаць якой-н. вадкасцю ўсё, многае або ў многіх месцах.

П. абрус віном.

3. Затушыць вадой усё, многае.

П. вогнішчы.

4. Пакрыць чым-н. вадкім, здольным зацвярдзець — пра ўсё, многае.

П. дарогі гудронам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абвары́ць, ‑вару, ‑варыш, ‑варыць; зак., каго-што.

Крыху паверыўшы, зверху зварыць, а ўсярэдзіне пакінуць сырым. Абварыць мяса. // Абліць варам (кіпнем). Абварыць венік. □ Пякло нясцерпна. Млела ўсё навокал, Нібы зямлю хто варам абварыў. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)