паз’яда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. З’есці за некалькі прыёмаў усё, многае.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пашкодзіць ядавітым рэчывам што-н. у многіх месцах, усюды.

Кіслата паз’ядала скуру на руках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хло́рны хім Chlor-;

хло́рная кіслата́ Chlórsäure f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

саля́ны​I: хім:

саля́ная кіслата́ Sálzsäure f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сале́травы хим. сели́тряный; сели́тровый;

~вая кіслата́ — сели́тряная кислота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шча́ўевы щаве́левый, щаве́льный;

○ ~вая кіслата́ — хим. щаве́левая кислота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Mílchsäure

f - хім. мало́чная кіслата́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Bórsäure

f - хім. бо́рная кіслата́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

DNS

= Desoxiribonukle¦insäure – дэзоксірыбануклеінавая кіслата (ДНК)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Sálzsäure

f -, -n саля́ная кіслата́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

АКСІКІСЛО́ТЫ,

карбонавыя кіслоты, у малекулах якіх ёсць карбаксільная (-COOH) і гідраксільная (-OH) групы. Паводле ўзаемнага размяшчэння гэтых груп адрозніваюць α-, β-, γ-, S-A. Адыгрываюць вял. ролю ў біяхім. працэсах раслінных і жывых арганізмаў, напр. лімонная кіслата, малочная кіслата, саліцылавая кіслата, яблычная кіслата.

т. 1, с. 206

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)