до́лжность ж. паса́да, -ды ж.; (служба) слу́жба, -бы ж.; (обязанность) абавя́зкі, -каў;
вре́менно исполня́ющий до́лжность часо́ва выко́нваючы абавя́зкі;
вступа́ть в до́лжность уступа́ць на паса́ду.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
метэаслу́жба, ‑ы, ж.
Спец. Арганізацыя, якая займаецца зборам і перадачай метэаралагічнай інфармацыі і складаннем прагнозаў пагоды; метэаралагічная служба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лаке́йства, ‑а, н.
1. Служба, занятак лакея.
2. перан. Неадабр. Угодлівасць, падхалімства, рабская пакорнасць.
3. зб. Разм. Лакеі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Sícherheitsdienst
m -es
1) слу́жба бяспе́кі
2) слу́жба грама́дскай бяспе́кі
3) вайск. слу́жба бяспе́кі; контю́разве́дка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ава́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.
Пашкоджанне, выхад са строю якога-н. механізма, машыны ў час руху, работы.
Пацярпець аварыю (таксама перан.: пра няўдачу, правал якой-н. справы).
|| прым. авары́йны, -ая, -ае.
Аварыйная служба (па ліквідацыі аварый).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Wéhrdienst
m -(e)s вайско́вая слу́жба
aktíver [-v-] ~ — абавязко́вая слу́жба
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
вае́нны
1. прил., в разн. знач. вое́нный;
в. час — вое́нное вре́мя;
~ннае стано́вішча — вое́нное положе́ние;
~нная слу́жба — вое́нная слу́жба;
~нная акадэ́мія — вое́нная акаде́мия;
2. в знач. сущ. вое́нный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ваго́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да вагона. Вагонная служба. Вагонны майстар. Вагонны тормаз. // Размешчаны ў вагоне. Вагонны рэстаран.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэкру́тчына, ‑ы, ж.
Рэкруцкая павіннасць. Цяжкая салдацкая служба цару і рэкрутчына паслужылі паэтычным матэрыялам для многіх народных песень. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Літургі́я ’галоўнае хрысціянскае набажэнства з прычасцем; абедня’ (ТСБМ), ст.-рус. литургиꙗ, литоргиꙗ < ст.-слав. литоургиꙗ < ст.-грэч. λειτουργία ’грамадская служба, павіннасць, звязаная з грашовымі выдаткамі’, пазней у Новым запавеце ’служба, служэнне наогул’ > ’набажэнства’ (Фасмер, 2, 503; Слаўскі, 4, 307; Вясноў, Бел. лекс., 35; Пацлава, Paleoslovenica, 120).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)