АЛАНІ́Т,

мінерал; тое, што артыт.

т. 1, с. 227

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГАЛМЕ́Й,

мінерал, тое, што каламін.

т. 4, с. 466

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГЕМІМАРФІ́Т,

мінерал, тое, што каламін.

т. 5, с. 148

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГІДРАРГІЛІ́Т,

мінерал, тое, што гібсіт.

т. 5, с. 231

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

графі́т, ‑у, М ‑фіце, м.

Мінерал цёмнага колеру — найбольш устойлівая разнавіднасць вугляроду (скарыстоўваецца для вырабу карандашоў, вогнетрывалых тыгляў і пад.).

[Ням. Graphit.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азбе́ст, ‑у, М ‑сце, м.

Вогнетрывалы мінерал валакністай будовы, які шырока выкарыстоўваецца ў тэхніцы; горны лён. Радовішча азбесту. Здабыча азбесту.

[Грэч. asbestos — незгасальны, пастаянны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фенакі́т, ‑у, М ‑кіце, м.

Спец. Празрысты, бясколерны ці слаба афарбаваны ў вінна-жоўты, ружовы, буры колер мінерал класа сілікатаў.

[Ад грэч. phenax, phenakos — падманшчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюары́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал з класа фтарыдаў, які выкарыстоўваецца ў металургіі, хімічнай, аптычнай і керамічнай прамысловасць плавікавы шпат.

[Ад лац. fluor — цячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шамазі́т, ‑у, М ‑зіце, м.

Мінерал шаравата-зялёнага або чорнага колеру, складаны сілікат жалеза і магнію; жалезная руда. Залежы шамазіту.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АЛАВЯ́НЫ КАЛЧАДА́Н,

мінерал, тое, што станін.

т. 1, с. 225

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)