мінерал назоўнік | мужчынскі род

Прыроднае неарганічнае хімічнае рэчыва, якое ўваходзіць састаўной часткай зямной кары і служыць прадметам карысных выкапняў.

|| прыметнік: мінеральны.

  • Мінеральныя воды (натуральныя воды, што змяшчаюць у сабе мінералы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мінера́л, -лу м. минера́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

мінерал, ‑у, м.

Неарганічнае злучэнне, якое выступае ў прыродзе пераважна ў выглядзе крышталяў і з’яўляецца састаўной часткай зямной кары і іншых касмічных цел.

[Фр. minéral.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мінера́л ’прыроднае неарганічнае злучэнне (крышталі) — частка зямной кары’ (ТСБМ). З рус. минерал ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 87), у якой праз ням. Mineral (з XVI ст.) або франц. minéral < с.-лац. (aes) minerāle ’руда з шахты’ (Фасмер, 2, 623–624). Роднаснае да мі́на 1 (гл.). Сюды ж палес. мінера́лка ’жоўтая пясчаная глеба’ (Выг. дыс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

минера́л мінера́л, -лу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

mineral​1 [ˈmɪnərəl] n. мінера́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shale [ʃeɪl] n. сла́нец (мінерал)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

халцэдон назоўнік | мужчынскі род

Мінерал, разнавіднасць кварцу.

|| прыметнік: халцэдонавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

онікс назоўнік | мужчынскі род

Мінерал, разнавіднасць агату.

|| прыметнік: оніксавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

карунд назоўнік | мужчынскі род

Цвёрды мінерал — крышталічны гліназём.

|| прыметнік: карундавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)